Vandaag stond er wandelen in de bergen op onze planning. Alleen, blijkbaar zijn de wandelingen echt moeilijk te vinden. 😯

We startten de dag nochtans vol goede moed en stopten onderweg heel toevallig bij een outdoor center (Moel Siabod, Capel Curig) voor koffie en ontbijt. Hadden we geweten wat ging volgen, hadden we daar uiteraard stafkaarten gekocht. 😬

De wentelteefjes waren niet veel soeps. Net alsof ze die in t frietvet gesopt hadden. En Christoph’s ei zwom in de bonen met tomatensaus dus dat was ook iets minder wauw dan we in gedachten hadden. Maar soit, we hadden eten, koffie, thee en appelsap voor Ava die nog steeds geen melk lust hier (ze wil enkel de alpro soya groeimelk met de giraf van thuis, zucht 🙃)

We reden rondjes, parkeerden een paar keer op de foute plaats, en sjeesden dan na een paar uur gezucht, gevloek en gemompel terug naar het toeristisch kantoor… (na ikea kasten in elkaar steken kan dit ook tellen als relatietest), we konden het gewoon niet vinden en de prints van de wandelingen die we hadden van thuis hadden geen gps coordinaten en wij geen gsm ontvangst om op 3G extra info te zoeken…

De ervaring in t toeristisch kantoor was op zn minst bizar te noemen. De ietswat oudere dame rolde met haar ogen toen ik onze plannen uitlegde. Ze vond dat we genoegen moesten nemen met t bos rond t stadje. Maar, wat mevrouw niet wist is dat wij NIET GANS T KANAAL OVERSTEKEN OM TE WANDELEN IN EEN KLEIN BOSJE als hier bergen en watervallen zijn overal!! Ze vertelde ook dat we zeker niet Mount Snowdon gingen opkunnen en verder raadde ze elke wandeling af door onze kinderdraagzakken want de wandelingen zijn niet gemarkeerd 😔 Euhm, stom wicht met negatieve vibes! Die was duidelijk met t verkeerde been uit bed gestapt want toen ik dan vroeg naar t weerbericht (de betrouwbaarste app is “BBC weather” maar die is blijkbaar niet te downloaden voor toeristen… 🥴) en haar collega vlot de details van t weer begon te citeren, vond ze het oooooh zo nodig om hem de huid vol te schelden in t Welsh. Amai, dat was echt te zot voor woorden. Die man is t op den duur gewoon afgedropen en zij zat daar parmantig op hare stoel… echt een rare bomma die totaaaal ongeschikt is voor haar job als er dan toch echt geen lachske afkan naar klanten.

Soit, we kochten uiteindelijk een wandelingenboekje, deden een pipi stop, eindigden in een theehuisje met scones en brownies & deden vervolgens een volgende poging voor de wandeling…

Terug de ganse weg afgereden en de parking op waar we eerder de dag ook al waren. T was dan wel een andere waterval maar bon….regenjasjes gezocht, omgekleed, parking betaald en dan dit (zie video)!…

Uiteindelijk bleek ook 1 van de passagiers al een vestimentair issue te hebben met haar regenbroek (I blame it on the heerlijke cheesecake dessertjes) en zo stonden we uiteindelijk veel vroeger dan gedacht terug in de hostel.

Daar was t tijd voor dutjes, een verkwikkend doucheke en een portie ipad spelletjes… rara wie wat deed!

En dan nog maar eens naar t stad. Eerst langs het tankstation, want ge raadt t nooit…. een motorolie lichtje brandt 🙃

(Voor diegenen die ons al langer kennen, wij zijn krak in autopech onderweg… kapotte versnellingsbak en repatriering uit Corsica, getakeld worden met de camper door een steentje in de remmen in Nieuw Zeeland, ontplofte runflat band in een tunnel in Noorwegen, steeninslag in de mobilhome in Canada ergens rijdens de wegenwerken rond Glacier National Park etc)

Voor de nieuwsgierigen, er zat nog genoeg motorolie in dus geen idee waarom dat lichtje aanging. We hebben een beetje bijgevuld en houden t in t oog

En dan de rest van onze culinaire avond… –opgepast zie dat ge gegeten hebt voor je verder leest, want wij aten hier zo mogelijk nog lekkerder dan lekker — Vergeet wat we zeiden gisteren, dit was het food walhalla! Al stoemelings wandelden we ergens binnen en belandden we blijkbaar in t restaurant dat vorig jaar verkozen werd tot beste authentieke Welsh eten. En echt alles was top. Vriendelijke mensen, geen rare blikken als onze kids effe wat luider riepen of giechelden van pure opwinding. Waterflesjes werden zonder morren aangevuld, we kregen gratis tomatenbrood voor Lia, toffee cakejes bij betalen voor de kids bij, kortom… super!

Heerlijke amusekes (Welsh rarebit (wat dat dan ook mag zijn & zalmmousse)

Lekkere gezonde champignon/selder soep voor Ava die ze ruim voor ons eten brachten zodat we zelf wat rustiger konden dineren. En extra lief, de kok had ze op kindertemperatuur gemaakt, attent!

Overheerlijk lam met pesto en ratatouille voor Tine

Varkensvlees met appeltjes, cider prei roomsaus voor Christoph

En uiteraard hadden we geen honger meer maar we moesten ook gewoon nog een dessertje nemen.

Alles op de menukaart trouwens zag er overheerlijk uit! En dan zwijg ik nog maar over de wijnkaart (super grappig er staan hier streepjes in de glazen 125ml, 175ml, 250ml en je koopt de wijn dan ook per volle fles of in ml)

Ik denk dat we de laatste jaren nooit goed hebben gegeten als hier. Meestal krijg je overal burgers en hier en daar pizza of pasta, maar hier is t zo gewoon dagelijkse kost en dat maakt t toch zoveel lekkerder. Christoph blijft maar herhalen dat dit is zoals t eten thuis zou moeten zijn 🤣. Die kookles, dat zal dus toch eens moeten 🤷🏼‍♀️

Activiteiten: verloren rijden

Adresjes:

koffiehuisje links van het toeristisch kantoor (parkeren doe je best in de parking achter Stableau aan de kerk waar het iets goedkoper en ruimer is dan op t pleintje aan het toeristisch kantoor)

Onderweg zagen we – meermaals – het theehuisje “ugly house” volgens ons okk het stoppen waard!

Eten moet je absoluut doen in Bistro Betws-y-Coed, Holyhead Road (=A5 dwars door t stadje) http://bistrobetws-y-coed.co.uk

Overnachting: opnieuw in Rhyd-Y-Creuau waar het vanavond ineens afgeladen vol zat en waar we ontdekten dat er toch een pak mooiere kamers dan de onze moeten bestaan…