Dag 1 – Regen ontvluchten

Wakker worden in de regen is in een mobilhome toch iets gezelliger dan in een tent. Er is niets zo hatelijk als kletsnat opkramen of doorweekt van het sanitair terugkomen. Gelukkig hoefden wij niet buiten te komen!

Onze eerste stop vandaag was het St Mary visitor centre. Gezien dit bij aankomst al gesloten was,

wilden we nu kijken wat ze bij regen (en mist van de brand verderop) aanraadden. Door de regen en sneeuw van de afgelopen nacht, was de brand in het westen van het park (achter de bergketen) gelukkig veel teruggedrongen. Er werd zelfs al gedacht op de bergpas over enkele dagen weer open te maken…

We keken de film over het park en ontdekten dat alle gletsjers tegen 2020 (of 2030 afhankelijk van de bron) weg zullen zijn, checkten de expo over de Blackfeet indianen en andere stammen die hier eerst woonden, en deden een praatje met de rangers (en stuurden stiekem ook wat whatsappkes over de trage free wifi)

Het werd ons afgeraden om de shuttle te nemen nr Logan Pass. Op de top was er immers een sneeuwstorm en daar wil je nu niet bepaald met 2 ukjes in terechtkomen. Met de mobilhome zijn we verplicht te parkeren na een 8tal km op de ene route door het park en de gratis shuttle te nemen, dat is immers niet toegestaan voor voertuigen >21ft. Bovendien is er echt maar weinig parkeerplaats op alle stops en dat staat meestal al vol met auto’s van hikers die een paar uur (of dagen) weg zijn.

We besloten naar 2 Medicine lake te rijden aan de andere kant van het park om daar te wandelen, maar onderweg kreeg C in de smeltsneeuw een zeer onveilig gevoel. Er zat dus niets anders op dan omkeer te maken een iets dichterbij in Many Glaciers te gaan schuilen voor het rotweer. Er was ons verteld dat daar een prachtig Zwitsers chalet achtig hotel lag met warm haardvuur.

Nu moest ge dat kampvuur warm gevoel er wel bijdenken daar tussen de bommakes in t hotel, maar bon… droog, een zitplaatsje, een muffin en een vierkante croissant (tssss die Amerikanen toch) en meer hadden we niet nodig om onze namiddag te passeren.

Toen we terug reden naar onze camping begon t op te klaren, en sprongen we impulsief nog op de shuttle naar de top voor een uurtje. Prachtige uitzichten onderweg naar Logan Pass toen langs het meer ineens bergen opdoken die we nu wél konden zien, en Ava vond de BUSSSSSSSS geweldig leuk!

Overnachting: Camping St Mary: Loop B is iets meer beschut tegen wind dan A en daar mag de generator ook. Basic sites maar prachtig uitzicht op de bergen. Enkel sanitair & dumpstation. Berenafvalcontainers aanwezig. ($23)

Adresjes: hotel in Many Glaciers heeft geen echt restaurant, vermoedelijk eten beter in de INN iets buiten t stadscentrum.

Dag 2 – wandelen tussen de beren

Ontbijt op bed voor de 2e dag op rij…Just my luck, benieuwd of Christoph die traditie na Glacier NP verderzet 😝

Vriezenskoud buiten en wind die klettert tegen de mobilhome. Dan geraak ik dus niet gemotiveerd om van onder die lekker knusse dons onderuit te komen hoor! En t is vakantie dus dan mag uitslapen, nietwaar? Zeker toch als je s nachts 3x melkfabriek moet spelen voor een baby die nog maar eens zienderogen groeit (sommige mensen denken dat we met een tweeling op pad zijn zelfs!🙄)

Soit, tegen 10 u dan toch in gang geraakt en op Sunrise point opnieuw de gratis shuttle genomen om een wandeling te doen die ons aangeraden werd op visitor centre… t begon al goed. We waren nog geen 5min weg en er stond al een bord met waarschuwing voor beren. Ik was ineens toch minder stoer. Dat laatste greintje stoerheid verdween trouwens nog sneller toen we ineens verse kaka van “een beest dat besjes had gegeten” op t pad zagen liggen. In stilte stapten we verder elk proberend de andere niet ongerust te maken. Maar toch, ineens wilde Christoph wel heel graag de gebruiksaanwijzing van die berenspray nog eens bestuderen. En ik kan u zeggen, ik heb een heel uur gepraat tegen de kindjes en Christoph zodat die beren ons achter elke bocht ook konden horen en al lang ribbedebie waren.

Contradictorisch hoor, je wilt ze zien maar anderzijds echt totaaaaaaal niet en al helemaal niet van dichtbij. Volgens de regels moet je er 100m vandaan blijven en als je er eentje ziet, rustig pratend weer achteruit stappen. En tja, ons berenalarm “Ava tettergat en Lia draagzak-blijter” besloten net deze wandeling te slapen… 😬

Ik moet u dus niet uitleggen dat we beiden niet mega genoten hebben van de uitzichten op bergtoppen, het meer en de verschillende vegetaties.

Na een klein uurtje kwamen we uit de tegenovergestelde richting een bommake tegen die op haar eentje op weg was. Ze dubbelcheckte nog eens of we berenspray meehadden want zij had “kaka” en “afdrukken” gezien. Wel, ik kan u zeggen dat ik op dat moment veel geld had betaald voor een shuttlebuske achter de hoek. Maar tja, er zat niets verder op dan doorstappen. En we kwamen al gauw bij de meer gekendere stops waar het krioelde van de toeristen die watervallen fotografeerden en de magnifieke uitzichten op t meer vanuit het platgebrande bos.

De regio waar we zaten was in 2015 platgebrand door een brand veroorzaakt door trekkers die hun kampvuur niet gans gedoofd hadden. Zot hoe de bomen langs de buitenkant zwartgebakerd toch nog overeind blijven staan in een bos vol kleinere bessenstruikjes en alpine bloemen.

Soit, na dus 2u wandelen aan een zot “ik zit toch wel met de poepers” tempo met een 10tal kilo slapend kind extra elk, zaten we beiden door onze energiereserves en stond een pastake en siësta in de camper op t programma.

Nadien reden we terug naar Many Glaciers waar we onze laatste camping nacht in t nationale park wilden doorbrengen en nog een korte wandeling wilden doen. Aan de parkingang bleek al snel dat die camping ondertussen vol zat.

In de hoop onze camper ergens op de baan te kunnen draaien, reed Christoph verder door. En wat een geluk! We zagen een mama beer en 3 kleintjes. Het gebeurde allemaal in een flits… Dus echt veel te snel om de camera af te stellen. Helaas werd de ervaring voor iedereen wat verbrod door het k*twijf in de auto voor ons die alle remmen toesmeet en het verkeer in 2 richtingen blokkeerde om een selfie te gaan nemen (wat dus echt NOT DONE is🤬) Byebye beren! Nadien zagen we er nog één eenzaam rond de rivier maar dat was van veel verder (gelukkig maar na die schrik van vanochtend vind ik beren zien vanuit de auto dik oke)

Nadien reden we door naar camping Rising Sun. Deze camping was half afgezet omwille van beren en enkel toegankelijk voor mensen met harde campers die flink de regeltjes volgen. Enkele domme toeristen hadden daar immers onlangs beren gelokt door eten in hun tent achter te laten… Het crime scene achtig lint herinnerde er ons allemaal aan dat wij op bezoek zijn in de dierenwereld en niet omgekeerd. We pikten nog een ranger talk mee (waar Ava bevallige vrijwilligster speelde samen met de brandweermannen), kookten en gingen met prachtig zicht op de bergen slapen (en voor de ongerusten… geen beer gehoord of gezien en alle kakpampers of etensresten netjes in de bearproof vuilbakken gedumpt just to be safe!)

Overnachting: Camping Rising Sun – Basic sites in het groen, toegankelijk voor hardsided campers tot 25ft. Enkel sanitair & dumpstation. Berenafvalcontainers & lockers aanwezig. ($20)

Glacier NP aanraders met kids:

• Free shuttle nemen en hier en daar wat wandelen (door bosbrand ging shuttle bij ons niet verder dan Logan Pass). Gaat elk half uur en verplicht voor elk voortuig >21 ft.

• Wandeling van Gunsight Pass Trailhead naar Saint Mary Falls/Sunrift Gorge/Baring falls. Alles doenbaar met kids in de draagzakken mits genoeg lef om eventuele beren te trotseren. Zelf stappen kon ook al kwam de begroeing vaak tot aan onze knieen dus minder aangenaam voor echt kleine stappers. Je kan ook vanop Sun Point starten en rechtstreeks naar Baring Falls wandelen van daaruit (3.2km). Of gewoon aan de shuttle stop van Sunrift Gorge naar boven wandelen.

• Wandeling Hidden Lake Overlook. Start achter het Logan Pass visitor centre. Een stuk verder wandelen tot aan t meer kan ook maar bij ons afgesloten owv beren activiteit. Staat wel gekend om vanop de lookout beren te kunnen zien. Misschien iets leuker dan onze hike achteraf bekeken?

• Sommige families kiezen voor een boottocht op t meer maar Ava was vorige keer op een boot niet zo onder de indruk bovendien was er ijskoude wind bij ons, dus wij zaten liever beschut in het bos dan in het midden van het St Mary meer.

Er zijn ook junior ranger programma’s voor kids 5-12j.

Dingen die wij graag nog gedaan hadden

• Gaan wandelen aan 2 Medicine lake. De Aster falls wandeling ginder werd ons op t visitor centre gepromoot als kind vriendelijk.

• Het astronomy programma “half the park happens after dark” zou ook de moeite zijn. Wij hadden helaas geen babysitter mee 😁en ze deden t ook niet op de dagen dat wij er waren.