Klinkt zot eh, wel zo liep onze route vandaag, dwars door 3 parken! In totaal een 2,5u rijden maar met super veel mogelijkheden tot wandelingen en viewpoints met eindeloos mooie zichten op de bergen. En t is echt cliché maar na elke bocht viel weer een nieuwe bergpiek te ontdekken… Vandaag was dus rijden tussen de torenhoge sparren met veel “wauw”, “kijk daar” en “oooooh”

**spoiler** die 3 parken hebben we niet gehaald vandaag in al ons getreuzel bij elke mooie stop 🌄

We verlieten Banff NP via de Bow Valley Parkway die we al meerdere keren reden ipv de autostrade. Ruim laat, t was pas 11u en eigenlijk ook al een uur na checkout tijd. Maar op een selfservice parking in t groen moet je je daar weinig vanaan trekken natuurlijk. 🤫

Zodra we Banff uitreden, reden we de provincie British Columbia binnen én tevens één van de meest ondergewaardeerde natuurparken: Yoho National Park.

Yoho kan best concurreren met Banff NP zowel qua uitzichten en wandelingen. De watervallen zijn er groter en vooral…. minder volk! Meteen meer ons ding!

Onze eerste korte wandeling ging naar de Takakkaw watervallen in de bedding van de Yoho Vallei. Een waterval die maar liefst 384m naar beneden tuimelde. Er was wel een haarspeldbocht voor nodig die we in meerdere keren moesten pakken maar gelukkig zowel op heen als terugweg geen toeterende ongeduldige wegpiraten achter ons. Oef zeg!

Op de route er naartoe zag je ook 2 rivieren samenvloeien. Op zich niet speciaal ware het niet dat de Yoho rivier een melkachtige kleur heeft omdat ze net ontspringt op de gletsjer. De Horseshoe rivier daarentegen is al verschillende bergmeertjes gepasseerd en veeeeel helderder van kleur… vandaar het schouwspel van kleuren “Confluent of the waters” dat je net van tussen de bomen kon spotten op het viewpoint (naar beneden klimmen op mossige boomwortels leek me iets ge avontuurlijk daar t me vermoedelijk toch geen Pulitzer voor prachtfoto ging opleveren gezien mijn beperkt talent en geduld 🤣)

Daarna op zoek naar de Spiral tunnels. En zoeken dat mag je letterlijk nemen. Om de treinen in het bergafwaarts rijden te doen afremmen hebben ze in de bergen een 8 lus uitgehouwen in 1880. Dus op een gegeven moment zie je de trein rechts binnenrollen langs boven en beneden langs links al weer eruitkomen ook. Speciaal genoeg voor Christoph om even een lange pauze in te lassen. Ofwel was ie heeeeel geinteresseerd in treinen oftewel vond ie afwassen en pannenkoeken bakken gewoon minder interessant… haha!

Bij Emerald Lake stopten we heel kort. Je kan rond het meer wandelen (5tal km) maar onze kindjes sliepen net en verwend als we zijn, vonden we het nu ook niet zo waaaaauw als de bussen Japkes die net selfies stonden te nemen 🤣. Het soevenierwinkeltje bezoeken ging nog net maar verder vertrokken we snel weer (de bussen achterlatend… wat is dat hier toch ineens op de “gekende” stops?). Natural bridge daarentegen was wel echt de moeite! De rivier beukt zich daar een weg door de rotsen en t is echt knap om te zien hoe het water alle kanten uitvloog en een pad van vernieling achterliet…

Onderweg door Yoho NP zijn er een pak plaatsen waar je kan stoppen en gaan wandelen. En zoals alle parken die we tot nu toe deden kan je er gerust een week vullen met rotsen opklauteren naar magnifieke uitkijkpunten, prachtige gletsjermeren of mooie weides met alpine bloemen. Yoho betekent trouwens verwondering…

Na Yoho NP werd t ineens nog spannender om te rijden. Aan een rotvaart sjeesde de weg naar beneden, overal netten tegen vallende stenen en dikke betonblokken aan de valeikant tegen onoplettende brokkenmakers. Hier en daar een stuk kale bergwand en een dikke strook van ontwortelde bomen die een lawine achterliet… Al snel weerklonk “oooh ik heb spijt van de dagen dat we tussen de hooibalen gereden hebben” want echt, het landschap hier is prachtig!

Na een korte stop in Golden, een dorpje wat niet meer lijkt dan een pitstop voor het doorgaand verkeer (aan weerskanten van de autostrade propvol gebouwd met tankstations en fastfoodrestaurants) verder richting Glacier National Park (niet te verwarren met het grotere Glacier NP dat we deden in Amerika)

De weg leek wel een aaneenschakeling van wegenwerken. En toch, geen verkiezingen in t vooruitzicht hier. Maar, anderzijds is t wel logisch. De wegen zijn hier maar sneeuw en lawine vrij tussen juni en oktober, dus alle werken moeten… helaas… knal in het toeristisch seizoen gebeuren. Op t eerste zicht hadden we maar een rare indruk van Glacier NP dat gewoon een bouwwerf leek. En het werd al snel duidelijk dat we vandaag de hotsprings (en de langverwachte douche!) op onze buik gingen kunnen schrijven, ondanks het uur tijdverschil werd het laat en besloten we niet verder te sjeezen maar een camping in Glacier NP te kiezen.

Overnachting: Loop Brook Campground (21.5 CAD), selfservice campground (gepast geld nodig geen visa enveloppe), gratis brandhout (permit kopen), proper nieuw sanitair, overdekte shelter om te koken, staanplaatsen met picknicktafels en vuurkring wel niet gigantisch groot dus ik gok tot 27ft ongeveer dat je erin past. Open tot 4/9 dus we hadden geluk dat we de laatste nacht van het seizoen een plekje hadden!

Ontwaken in Glacier NP was heel anders dan er gaan slapen. Moe en beetje lastig dat we ons einddoel gisteren niet gehaald hadden (ondanks het uur tijdverschil dat in ons voordeel speelde), leek de camping gisteren bij toekomen maar zozo. Maar toen we opstonden (en Christoph had er al een wandeling opzitten met zijn bearspray toen de 3 meiden uit bed rolden voor zijn beroemde vakantie omelet) bleek het een gezellig knus ding!

Eerst deden we een korte wandeling in een oud bos. Hemlock grove was op zich niet mega speciaal, maar we wilden buiten de wegenwerken toch een indruk opdoen van Glacier NP. In het frans klonk de wandeling wel schattig “Sentier de la prucheraie” Opvallend trouwens hoe ALLES hier Engels en Franstalig is. Niet zoals bij ons afhankelijk van het landsdeel, hier is het gewoon echt oooooveral!

Nadien eindelijk… vaart gemaakt naar de Canyon hotsprings! Wederom 2 zwembaden maar dit keer wél met zicht op de bergen. Eentje van 32gr en een iets kleiner van 40gr (kindjes verboden). Telkens toch weer een beetje teleurgesteld mijmerend over de “echte hotsprings” in Ijsland waar je gewoon midden in de natuur zat en niet in een warm zwembad met chloor. Die stiekeme rotte eieren geur van het zwavel neem ik er persoonlijk graag bij om toch iets meer wellness gevoel te hebben. Nu leek het verdacht veel op een zwembeurt in een overjaars plonsbad op een door zenuwachtig chineeskes uitgebate en met neonlichten versierde camping. Soit, het warme bad was welkom (ook voor Ava die moord en brand schreeuwt telkens we de gesmoste ketchup uit haar haar probeerden te kammen… don’t ask “ik wil zelf” momentje gone wrong).

Amper 10km verder op de snelweg stonden we alweer in een nieuw weliswaar klein park: Revelstoke National Park

Met een uitgetelde (mama en) Lia in de camper waagden Ava en papa zich aan de korte wandeling door het Giant Cedars bos… zoals de naam het zegt… gigantische bomen! Het enigste tropische cedar bos ter wereld dat niet aan de kust ligt! En dat ons madammeke zich amuseerde stond buiten kijf. De 150trappen deed ze lekker zelf…En het bos? Dat was een speeltuin lekker op kindermaat!

Toen Ava achteraf forfait gaf, reden we de 16 haarspeldbochten langs mooie uitzichten naar de top via de “Meadows in the Sky Parkway“. Je zag de begroeiing veranderen van loofbomen naar dunne naaldbomen en langs de kant van de weg doken alpiene bloemen op. De top staat gekend voor… zijn weilanden vol bergbloemetjes (en de Grizzly die daar de laatste dagen gespot was 😳). Stoer als we zijn wandelden de de laatste kms naar de top ipv de shuttle bus te nemen (wel gratis). Boven op de top stond een oude vuur uitkijktoren. Deze werd voor de satelieten (tot 1987) effectief gebruikt om wildfires te signaleren en door te seinen naar het brandweercorps. Verder wederom wijdse/weidse uitzichten op bergen en rotsen tussen overblijfselen van de native stammen die hier vroeger leefden.

Op de terugweg naar beneden, klopte ons hartje toch wel een beetje sneller toen we midden op de straat een pakske verse berenkak zagen liggen… gezongen dat er werd en luid gebabbeld! Effe geritsel tussen de bomen en de schrik van ons leven toen iets zwarts niet nader gedefinieerd naar beneden tuimelde tussen de struiken, maar soit geen beer gezien!

Op de terugweg besloten om niet meer gans naar Yoho NP meer proberen te geraken, maar opnieuw in Glacier NP te gaan slapen.

Adresjes: Canyon hot springs (12,5 CAD per volwassene, dagpas ook mogelijk, kindjes gratis) langs de autostrade net als je Glacier NP buitenrijdt. Volg de gigantische borden langs de kant van de weg. Dit ligt op een camping die ze zelf “resort” noemen (waar wij de was niet mochten doen, maar misschien een idee om daar te overnachten als je dringend de was moet doen, overnachting betekent wel niet gratis toegang). Het zijn 2 zwembaden die uitkijken op de bergen (maar wel naast de autostrade liggen dus verwacht geen Heidi in Tirol gevoel). Het grootste zwembad is 32gr. De echte hot pool 40gr en daar mogen kindjes bijgevolg niet in (lastig als mama en papa na enkele koude nachten liefst daar zouden opwarmen)A. Bij openingstijd heb je het zwembad voor jezelf (10u na 3/9). Verwacht wederom geen wellness jacuzzi toestanden. Een eenvoudig zwembad met naar Belgische normen oud sanitair & grote kleedzaal met lockers. Maar, heerlijk warm en welgekomen als je al dagen naar een douche verlangt (bij mannen wel alleen groepsdouches, bij vrouwen ook apart en omkleedhokjes)! Pampertafel voor kindjes in de vrouwen omkleedruimte. Zwempampers verplicht! Er is een klein grasveldje aan en er staan een pak gekleurde zeteltjes dus je kan rustig zonnen (tenzij je peuter en baby een aandachtstekort momentje hebben) 😜

Overnachting: Illecillewaet Campground (21.5 CAD – gepast geld nodig geen visa enveloppe), grotere parking, picknicktafels en vuurkring op een boogscheut van de camping van gisterenavond.