Vandaag waren we bijna weer huiswaarts gekeerd. De dag startte geradbraakt, we werden immers gewekt door een gillende Ava met hoge koorts.

De meeste ouders zouden misschien niet meteen panikeren & 2j geleden zijn we ook gewoon met Ava op vakantie vertrokken en een lokaal Noors ziekenhuis binnengewandeld na een paar dagen, maar nu was dat genoeg voor zowel Christoph als mezelf om de optie naar huis gaan te overwegen. Per slot van rekening staat haar longarts-pediater erop om steeds gespecialiseerde hulp te zoeken aangezien haar longontstekingen niet hoorbaar zijn en enkel op foto te zien. En sinds haar medicatie afgebouwd is vorige week, heeft ze een vies hoestje… zo eentje waar ik in combinatie met hoge koorts meteen van denk… lap t zal toch niet waar zijn.

Bovendien gaat het de komende 2 weken verder regenen en beseften we ineens dat we met de auto dan super beperkt zijn. Stiekem missen we beiden een mobilhome waar het handig thuiskomen is voor de kids en je toch ook even een plensbui kan uitzitten ipv opgepropt in de autostoel of in de zoveelste bruine kroeg te moeten wachten.

En daarbovenop kwam op datzelfde moment een berichtje van ons mama “weten jullie wel van de overstromingen in North Yorkshire?” Blijkbaar zijn er de afgelopen dagen bruggen en straten weggespoeld doordat op 1 dag meer regen viel dan op een normale maand… yep, in de regio waar wij heen willen…

kakmomentje!

Terwijl we in de hostel inpakten, wisten we zo niet goed of t nu was om meteen nr huis te gaan (als in – ik prop en wie zien thuis wel) of eerder de inpakorde gerespecteerd moest worden (lees, pyjamas en toiletzakken bij elkaar, vuile was apart). Toen we merkten dat de Neurofen aardig zn werk begon te doen, besloten we het er toch op te wagen. Per slot van rekening staan we nog steeds op 10u rijden thuis. En daar blijft t ook maar 3 dagen goed weer…

Na een korte stop in Mc Donalds om de batterijtjes op te laden, Lia te verschonen, een snelle hap waarbij Ava zichzelf genezen verklaarde bij frietjes en kipnuggets met verse melk (wij blij, frisse lekkere melk en belangrijker, geen koorts meer…) en Lia een uur zoet was met haar 3 fishsticks uit t vuistje, wisten we dat we de juiste keuze gemaakt hadden… Stralende zon! Yes!

We waren onderweg naar de Malham Tarn Estate, een gebiedje in Yorkdale National Park. Onderweg passeerden we alleen maar weien met stenen muurtjes. Ze moeten hier nogal metsen en stenen stapelen! Echt elke schapenwei is afgezet met muurtje en poortjes… zalig wandelen wel want de meeste paden gaan er gewoon door. Zo ook onze wandeling rond het meer.

We wandelden ongeveer een 2tal uur in stralende zon! Ava vond het daarom nodig om haar zonnebril te showen aan alle schapen en koeien onderweg. Ondertussen kent ze reeds goed t verschil tussen konijnenkeutels, schapenstront en koeienvlaaien 🤣 Echt alles wordt becommentarieerd. Een wandeling gaat ongeveer als “was daaaat” “kijk mama schaaaap” “meeeeeiiiiii” => entertainment verzekerd. Met een beetje geluk zingt ze nog een liedje in de draagzak ook.

Deze vakantie zijn liedjes echt in. Elk stukje autorit vraagt ze achter de ipad of iphone om liedjes te luisteren waarbij ze uiteraard zelf wilt deejee’n. En zo komt t dat wij “papegaai is ziek” of “broeder jacob” met zn allen uit volle borst meezingen in de kleine baantjes! Morgen haal ik de bluetooth kinderkoptelefoon uit, dan kunnen we eens zelf de muziek bepalen terwijl zij op de achterbank Kapitein Winokio of kinderkoortjes luistert!

Na de leuke wandeling, besloten we richting Kettlewell te rijden. In de facebook group “Our Tribe Travels” (over reizen met kinderen) die ik volg, werd de camping daar aangeraden. En ze hadden gelijk!

Niet al te groot, proper sanitair, afwasruimte met frigos, helemaal ommuurd zodat je kids niet kunnen ontsnappen, een speeltuin begin van t straat, gratis te ontlenen voorleesboeken. En schappelijk ook. £21 voor een staanplaats zonder electriciteit. De kids kamperen gratis!

Ava had al meteen vriendjes gemaakt. Namelikk George die samen met zn papa en grote zussen aan het voetballen was. Al werd die na een tijdje ingeruild voor Eliza die een telefoon met Peppa Pig had… dat iedereen Engels spreekt, lijkt haar niet echt af te schrikken.

Terwijl was Lia zoet met een boterhammeke smeerkaas en kon ik eindelijk de auto weer wat herschikken terwijl Christoph de tent rechtzette.

Extra aanrader: Onderweg passeerden we Settle, een dorpje dat zich deze zomer omdoopte tot “the flowerpot people” op elke straathoek en vergeten stukske tuin hadden mensen kunstwerken gemaakt met plastic bloempotjes. Een giraf, olifant, vogelverschrikker, traktor. Echt leuk. Ik had er fotos van genomen, moest de gsm op dat moment niet gijgezeld zijn door Ava die liedjes voorzag. 🙊 best een stop waard. Het kan bijna niet anders dan dat dorpje daar een jaarlijkse traditie van maakt.

Overnachting: Kettlewell Campground, Conistone road, Kettlewell (staat aangegeven) – alleen tenten en vans geen mobilhomes of caravans