Categorie: UK roadtrip

Wauw, de boerderij was een hit. De eigenaars waren super vriendelijk en we gaven onszelf in pyjama en katsjoe botten een rondleiding in alle stallen en weides 🙊

De racepaarden die in de “molen” moesten opwarmen waren stiekem onze favorieten. De eigenaars waren net ook gestart met kweken met “gepensioneerde” merrie Minnie en hadden een prachtig veulentje Sally van net geen half jaar oud.

En dan de pauw die na een half uurtje eindelijk zijn staart eens open zette…. sjiek Hopelijk onthoudt Ava nu eindelijk t verschil tussen een meeuw en pauw vanaf nu, want dat was deze reis een moeilijk puntje… 🙃

Het tent afbreken werd verstoord door luid gegil van Lia. Verdorie. Na 3 weken opletten was er toch wel niet een wesp in geslaagd haar te prikken, net onder haar oog…. we kregen haar niet getroost, een angel was er niet zichtbaar en echt dik werd t niet. Ik ging even snel moederlijk advies inwinnen bij de boerin. Ze hielp Lia insmeren met een wondermiddeltje, haar man die hyper allergisch is kwam oordelen dat Lia gelukkig niet allergisch reageerde en we kregen veiligheidshalve het telefoonnr van hun huisarts en de aanwijzingen naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis mee… ocharme het arme dutske, zelfs koekjes en melk konden haar niet paaien. En elke keer ze bijna in slaap dommelde, schrok ze gillend wakker en beleefde ze de wespensteek precies opnieuw… schuldgevoel bij ons alletwee!

Gelukkig stond er vandaag alleen maar rijden op t programma: eindbestemming Folkestone. Daar hebben we een hotel geboekt voor de laatste nacht want om 10u in de wachtrij staan aan de eurotunnel na een kampeernacht is onbegonnen werk!

En stiekem verwachten we niet veel van die laatste nacht op een typische doorreis-bestemming. Maar nuja, hopelijk kunnen de kids in bad en kunnen wij nog eens lekker warm douchen en deftig slapen!

Stiekem kan het niet snel genoeg gaan. Als we dan toch op weg zijn naar huis, heb ik nog t liefst een teletijdsmachine die me naar huis kan teleporteren dan een dagje auto zitten (in de stralende zon…grrrr!)

Een paar ruststops, een grote brug rond Londen die dan ineens toll-route bleek te zijn (gelukkig mag je tot middernacht de volgende dag online betalen), een paar pamperstops en voila… we waren in Folkestone.

Het hotel was niet veel soeps (overvol en zoals verwacht vergane glorie) maar de kids namen een badje (mogelijks de kamer onder ons ook van al dat gespetter 🤣), we lieten door de damp van t bad kort het brandalarm afgaan (woeps… maar we waren duidelijk niet de eerste want op de badkamerdeur stond “dichthouden om brandalarm te vermijden, we hadden alleen niet gedacht dat dat een kwartier nadien nog van tel was 😬”), en we besloten de Minions & Too Fast Too Furios 8 te kijken op onze kamer gezien Lia al sinds s middags koorts had en duidelijk uit haar doen was vandaag.

Terug in de beschaving… met bedden en een TV… wow

Overnachting: The Grand Burstin Hotel Folkestone, The Harbour, Folkestone (£89)

350km – 7u rijden… Amai, wie dacht dat wij in België rotverkeer hebben, think again. We stonden net zoals gisteren in files op plaatsen waar we eerder zonder problemen reden. Gewoon van de drukte.

Als je t verkeersbericht hoort, staat zo wat heel Engeland vast. Auto’s in panne, ongelukken, delen van de autostrade afgesloten, een Ed Sheeran concert dat voor overvolle autostrades zorgt, een brug ingezakt, en de winnaar is Invergarry waar een boom op de weg ligt en de mensen 154mijl moeten omrijden (dat is pakweg 200km 😯)

Tegen 16u waren we eindelijk rond Carlisle wat ik gisteren in de gps stak. We stopten enkel een keertje om te lunchen en de kids op de speeltuin te laten ravotten. Ergens op het bord van de autostrade stond “farm shop” en ik was al lichtjes teleurgesteld want had graag deftig gegeten maar ooooo wat een verkeerde inschatting was dat. Geen klein kotteke waar een boerin haar eieren sleet, maar een hipster restaurant met super grote cadeau winkel a la Dille en Kamille waar ik me gelukkig kon inhouden! Nee, we komen zonder cadeautjes naar huis dit jaar..

Na een ongelukje van Ava besloten we in Appelby-in-Westmorland de bordjes van de camping te volgen en de rest van de route voor morgen te houden. Echter, “the wild rose” bleek een vakantiepark waar ook alle stacaravans (ooooh een droge nacht!) verhuurd werden (helaas alles volzet). De pizza rook we heerlijk maar bon… de eigenaar toonde Christoph iets op zn gsm waar we wel terecht zouden kunnen… een camping in Bolton iets verderop die google niet kende. Volgens mijn gsm reden we recht naar een industriepark…

Maar niet dus, een prachtige boerderij met paarden, kalfjes, pauwen, kalkoenen, kippen, eenden waar ze een deel gebruiken voor stacaravans of hopeloze kampeerders zoals wij 😂. We gingen even informeren en geen probleem! We mochten onze tent op een vrij stukje zetten!

De eigenares raadde ons aan om nr de pub in t dorp te gaan eten. Na een dag auto zitten in de regen klonk dat wederom heerlijk. T was ook echt een classy restaurant met super lekker eten. En dat vonden Ava en Lia ook want in een wip waren de borden met puree en worst op. En dat gratis ijsje lepelde Ava rustig gans uit. Lia daarentegen brulde van enthousiasme telkens als Christoph net iets te traag was volgens haar 🤭

Overnachting: Bolton Mill Holiday Park, £20 voor 1 nacht, Graeme & Barbara Butterworth, bbworth@btinternet.com; tel 017683 61363; mob 07778 104118; Bolton Mill, Bolton, Appleby-in-Westmorland, Cumbria, CA16 6AL

Adresje: the new crown inn – aan de kerk in Bolton. We aten hoofdgerecht & dessert, met dranken £66. En echt alles wat uit de keuken kwam zag er heerlijk uit.

Na een ganse nacht regen konden we de tent onder stralende zon afbreken en droog alles inpakken en reorganiseren. Ons doel de komende dagen is zo snel mogelijk afzakken naar t zuiden en hier en daar nog iets meepikken…

Nuja snel, als we vandaag al 50 of 60 konden rijden gemiddeld was dat veel. Een dik uur giga file (door volgens mijn verkeerskundige chauffeur slecht aangelegde rondpunten); een winkelbezoek voor eten (en nadien nog eentje voor extra pamperdoekjes); een paar pipi stops… en toen was t ineens 16u en zaten we nog maar in Glencoe op 300km van wat ik had ingesteld als eindbestemming.

We hadden Glencoe vorige keer niet echt kunnen doen door gietende regen en hadden geen zin om in Glasgow file te gaan rijden in de avondspits dus besloten een camping te zoeken.

En wat een pareltje! De duurste tot nutoe maar met veel charme! Een aparte kinderhoek voor de gezinnen, overal kampvuurplaatsen, veel bomen en gezellige hoekjes, aan een rivier om te zwemmen. Kortom aanrader!

We kookten spaghetti (die Ava weer niet wilde maar ze at wel 4 yoghurts (?)); kregen gratis brandhout aan de receptie (ze verkochten t aan alle andere mensen maar dat snotjong vond Ava uber-schattig en gunde haar wel een kampvuur)

Die scoutsskills leek ik effe kwijt toen de buren een aansteker kwamen brengen en daarna ook nog een blok aanmaakhout, maar soit. Kampvuur check! Het enige dat ontbrak waren marshmallows… en ineens begint er daar een muziekje, gilt de tent naast ons “pak uw geld en hou u klaar” en staat er daar een ijskar! Een softijs met marshmallows…the next best thing!

Overnachting: Red Squirrel campsite Glencoe – £12,5 per volwassenen & £2 voor de kids. Echt charmante camping. Nieuwe(re) sanitaire containers al blijven de oude douches en wcs ook nog in gebruik. Vooral aanrader voor toegang rivier (zwemstukje stond droog bij ons) en het feit dat je overal kan vuur maken, afdakjes sjorren. Gratis wifi in een hutje (maar signaal komt tot aan onze tent op de “familie weide”.

Vandaag niet veel bijzonders kunnen doen. We ontbeten in een semi-zonneke en daarna was t helaas gedaan voor de dag.

We reden rond, maar kwamen niet bepaald veel uit de auto… Regen regen regen regen.

Aan sommige viewpoints was t zo druk dat we de auto niet kwijtgeraakten, de kids sliepen op de verkeerde momenten, de fairy pools waren maar matige watervallen waar we geen natte kleren voor over hadden (vonden wij toch in vergelijking met andere watervallen die we al deden) en buiten een lange middagpauze was t zo een dag waarop we eigenlijk alleen maar auto gereden hebben en gegeten 🙊.

Alle t is dan te zeggen, iedereen buiten Ava. Om een of andere reden is die echt een nog slechtere eter de laatste 2 dagen. Zelfs dingen die ze lekker vindt… Lia daarentegen die eet porties voor 2. Benieuwd hoe de curves bij Kind & Gezin zullen zijn als we maandag terug thuis zijn en al meteen op controle moeten 🙃

Uit pure miserie wilden we dan maar de whisky stokerij in Talisker bezoeken, maar probleem 1) t was nog maar een halfuur open; probleem 2) kinderen onder 8j mochten niet binnen… dan maar lukraak in de giftshop moeten kopen want voor te proeven in de bar waren we ook – je raadt t al – net te laat 🤷🏼‍♀️

Er zat niets anders op dan terug richting de camping te gaan en iets te eten in het hotel recht over de deur. De kindermenus waren een flop, de buitenspeeltuin kletsnat, alle vaten waren af, de meat pie was matig en het dessert uitverkocht maar bon we zaten droog en moesten op zn minst niet meer ver rijden… Dan maar extreem vroeg allen samen onder de wol met als plan klokje rond slapen…

Overnachting: zelfde camping als dag 18

Adresjes: cafe Lephin in Lephin voor lunch! Tof theehuisje met paninis en soep. Hotel over de camping in Sligachan zou ik niet meteen aanraden, tenzij dan om iets te gaan drinken… iets zoeken in Portree verderop is dan slimmer (= kwartier rijden) 

We hebben lang getwijfeld of we wel zouden gaan. Ik heb Christoph ooit eens helemaal meegesleurd naar de Lofoten om daar dan door te sjeezen omdat we beiden zot werden van alle mobilhomes en t file rijden in de over-toeristische regio. Maar wat een geluk vandaag!

We kraamden de tent op in een mini regenbui en reden zo snel we konden naar de brug om Skye binnen te rijden. De locals vinden t maar niets die brug (of erger nog een vliegveld dat gepland is voor de toeristen, overal protestborden, zeeeer welkom gevoel). Maar wel handig voor ons want de ferry’s zijn hier op sommige plaatsten maar 2x per dag. Niet zo handig voor mensen zonder plan 🤣

Het zonnetje scheen prachtig en we besloten zo snel mogelijk een camping te zoeken zodat we daar vanaf waren. Er zijn er een 5tal en iedereen zei ons dat we op voorhand hadden moeten boeken. Er is blijkbaar zelfs een facebookgroep “room on Skye” om mensen te helpen toch nog iets te vinden.

De eerste luxe camping in Broadford zat vol en nam enkel mensen met reservaties, maar we hadden geluk op de 2e in Sligachan aan het meer. Doordat t 11u was waren de meesten weg en de nieuwkomers nog lang niet gearriveerd dus we kozen een idyllisch plekje en installeerden ons. Na een tijdje kwamen we de warden tegen en konden me ook meteen onze 2 nachten betalen en onze tent reglementair met vignet achterlaten.

Onder prachtige zon op zoek naar lunch! Portree bleek een markt te hebben en overal stonden lange wachtrijen dus voor we t wisten, bolden we t centrum weer uit. Dit was de drukte die we gevreesd hadden. De laatste sandwiches uit de koffer dan maar!

We reden tot aan de wandeling die ik echt graag wilde doen bij “Old Man of Storr” Een gigantische rotsformatie. Het bos bij de start waarover het ANWB wandelboekje sprak, was eerder ontbost maar we zagen alle auto’s langs de kant van de weg al 100den meters tevoren dus parkeerden ons rustig en besloten ook door de wei te vertrekken aangezien we best veel andere toeristen die routen zagen nemen.

Ineens zondvloed van jewelste bij t ons klaarmaken. Lap zeg! De buien duren nooit super lang en de lucht zag er semi-ok uit dus we besloten de kids van kw broeken en jasjes te voorzien en toch te gaan. Christoph was super sexy met de poncho nog boven zijn kw om Lia in de draagzak droog te houden 🤭

En man wat een wandeling! 8km en 600m stijgen en amai dat stijgen moogt ge letterlijk nemen! Dat startte meteen in die zompige wei waar ik natuurlijk na 10min al weer doorweekte schoenen had. Maar we zetten door, sprongen hier en daar over te natte stukken en kwamen dan bij t originele pad uit. En daar begon de miserie. Ineens ook veel modder en net op een super steil stuk waar je liefst op handen en voeten zou gaan (wandelstokken lagen natuurlijk in de dakkoffer op de hoop “spullen die we meesleuren maar niet nodig hebben”.

Christoph geraakte vlot boven, maar ik zat snel al te wiebelen van “zou ik nu hier gaan of daar” en dat is nefast voor t koppeke! En dan al die modder in combi met zware draagrugzak met Ava erin, glibberige natte schoenen en een te kleine kw broek die maakte dat ik niet overal elegant mn been op kon zwieren… ineens had ik t gehad, ik durfde gewoon niet meer verder. Een vriendelijke meneer en enkele meisjes voorzagen me van steun op t gladde stukje naar beneden en Christoph en Lia daalden teleurgesteld weer af (vooral die eerste dan… ooit in Zuid-Afrika waar we elkaar leerden kennen was heel mijn groep bij t canyoning al vanop de rots in de rivier gesprongen en blokkeerde ik ineens ook. Laurens de gids heeft toen zn kleren uitgestript, mij vastgepakt en we zijn zo samen in de rivier gesprongen. Maar die blik van – toen al verliefde- Christoph in wiens achting ik toen 10punten zakte op de schaal van “stoere chick” is me altijd bijgebleven… diezelfde blik zag ik gisteren weer effe 😬)

Toen we dan beneden stonden, zei meneer doodleuk “alle nog een paar meter en ge waart er”… doeme dat was zuur. Naast ons zag ik ineens een weide waarlangs ik t moeilijkste stuke kon omzeilen.. prachtplan! Ava zag t zitten om zelf te klauteren in de wei met boomstronken. Dat ging echt super vlot in vergelijking en op een wip stonden we boven op t plateau. Ava bleef maar gibberen “ik ben flinke meid” “ ik ben al groooot” . En ze stapte t volgende uur helemaal zelf aan mijn hand. Wat mss wel even vermoeiend was als haar in de draagzak dragen (Want constant aanmoedigen terug op t pad te gaan of terugroepen als ze – na de foto- op elke grote rots wilde voor een foto 😝)

Halfweg moest madam dan nog eens pipi doen (knal op t pad tussen de schapen 🙃) en misschien ligt er daar ook ergens een peuter-hoopje aan de top dat niet van de koeien of schapen is 🤔 (ze kiest haar momenten 😬), maar dat is t avontuur zeker? Ze was allesinds mega in haar nopjes al kwamen er wel een paar Haribo snoepjes aan te pas om haar af en toe wat aan te moedigen.

Aan de top was t super winderig dus we gaven Lia snel een banaantje, aten zelf de rest van de snoepjes op, wisselden de kids van draagzak en besloten hen beiden weer naar beneden te dragen. Onder luid protest van Ava die natuurlijk zelf wilde stappen, maar na 2 minuten sliep ze dus t was absoluut een goede keuze… afdalen was best pittig voor de knieen, maar we waren beide super blij dat we toch doorgezet hadden op deze wandeling!

Dat verdiende een frisse pint. Alleen, nergens iets te bespeuren en de toeristische route die ik koos om iets te zoeken, bleek echt weinig voorzieningen te hebben. We reden vermoedelijk hier en daar iets voorbij, 1 resto was vol met reservaties, in een ander waren onze kids alle buiten welkom (?) dus we reden teleurgesteld terug richting camping (ik zag ons we mousseline en pot stoofvlees al moeten eten). Maar toen net voor Portree zagen we iets wat we normaal bij ons normaal verstand niet eens zouden overwegen…. eerste indruk gene vette “the market place” klonk ook niet meteen hip. Eigenlijk zaten ze vol maar ze wilden ons er wel tussen nemen… en man wat een verrassing! De open keuken was leuk en de mama en tiener-dochter runden daar echt een pareltje. We aten 3 gangen en genoten met volle teugen!

De kids sliepen meteen in op de camping. Wat een prachtdag!

Overnachting: camping Sligachan – £32 voor 2 nachten (£8 voor volwassene per nacht). Niet mega proper door het vele volk dat ze over de vloer krijgen en mijn douche was nogal fris, maar dat hoort er nu eenmaal af en toe bij. Je krijgt prachtige zonsondergangen achter de bergen voor kado!

Adresje: the market place in straat met dezelfde naam, net buiten Portree (te vinden op tripadvisor & facebook). Heerlijk. £90 voor de 3gangen en kindermenus met genoeg drank!

Na een gevecht met een zeemeeuw die onze binnentent bij t krieken van de dag binnenbrak & de vuilzak vol blikjes en pampers mee naar buiten sleurde om een inieminiebeetje brood onderaan de vuilzak te bemachtigen, was ik klaarwakker. Tegen dat de rest wakker werd (de kids slapen hier steeds tot ongeveer 8.30!), had ik al een deugddoende douche genomen zonder pottekijkers, flesjes gespoeld en konden we snel starten aan het afbreken van de tent.

Missie vandaag: naar de supermarkt en afzakken zo dicht mogelijk richting Skye.

We reden daarom terug naar Ullapool.

Onderweg kwamen we het Ardvreck kasteel tegen. Een prachtige ruine, hier moesten we wel uitstappen… prachtig trouwens als je een wildkampeerplaats zoekt. Een parking en ook veel plaats langs de weg, een zandstrand en die schone ruine omringd door grasveldjes… mega aanrader! Iets verderop nog een ruine van een oud landshuis ook. Knappe locatie!

We reden snel verder naar Ullapool waar we aan het tankstation de weg naar de dichtsbijzijnde supermarkt vroegen (Ava vroeg bij elke stop nog steeds “is t open?” “Kunnen we koekjes kopen?”). De Tesco bleek achter onze camping van vorige keer te liggen…

Na een mama-dochter hamstertrip voor groeimelk, koeken, frisdrank, fruit en snoep bleek t lunchuur en belandden we terug in het restaurant van enkele dagen eerder. Veel van de vis-kaart was niet voorradig en eerlijk gezegd viel t vlees wat tegen. De kids waren ook niet zo flink en de bediening nogal traag dus ineens was t veeeeel te laat.

Snel kids in de auto geladen en doorgesjeesd richting Skye langs een scenic route rond Loch Maree.

Op een gegeven punt kwamen we aan watervallen en een idyllische plaats voor fotos aan het meer. FOUT! Nog voor t statief stond waren de kids al opgevreten door midges en snel holden we snel terug in de auto. De Victoria watervallen sloegen we dan ook maar over 😥.

Google leerde ons dat er een camping was in Lochcarron. Basic en sommige zouden het meer een grasveld vlak voor het veld van de varkens noemen, maar voor 1 nacht was t ok. We maakten snel vrienden met 2 Franse motards die met 2 mini hondjes op de motto tourden. T is te zeggen, zij konden wel wat van onze Smidge gebruiken (en waren stiekem jaloers dat Christoph t laatste beetje rode wijn al had uitgeschonken – op hun motto was geen plaats meer voor inkopen want alles was precies gepast in alle motto koffers). Een regenbui riep t sociaal onderonsje halt toe en we kropen allen vroeg onder de wol.

Overnachting: The Wee Campsite in Lochcarron, £15. Een 10tal camperparkeerplaaten en ruimte voor enkele tenten. Kids gratis maar onze grote familietent was £10. Hadden we een kleinere tent gehad waren we voor £10 gesteld… super goedkoop dus!

Afval wordt flink gesorteerd en de emmer foodscraps gaat meteen bij de varkens.. enkele picknickbanken en een waslijn!

We werden in Ullapool zowat opgevreten door midges tijdens t afbreken van de tent dus besloten om alvorens te vertrekken toch “Smidges” ge kopen in de buitensportwinkel. Dat is samen met een muggennet dat eruitziet als een burka blijkbaar het enige dat helpt tegens die snertbeesten.

De buitensportwinkel was pas open om 10u op zondag dus wij erboven naar het koffiehuisje voor ontbijt👌🏻. Café Margot had zelfs een fisherprice keukentje en kassa om de kids te entertainen. En zalig veel koffie en thee om uit te kiezen en echt lekker ontbijt. Om 9u konden we nog uit zowat alle tafels kiezen, om 10.30 was t vechten en mensen wegkijken…

We besloten de kleine baantjes te nemen verder naar het noorden en het stelde niet teleur. De eerste 2uur in de miezerregen maar daarna zigzaggen door prachtige landschappen met rotsen, waterpoeltjes en hier en daar boerderijtjes.

Lunchen deden we in Peet’s restaurant in Lochinver! De moeite! Rond 12.30 doenbaar, toen we vertrokken wederom wachtlijsten voor een tafeltje maar in t dorpje waren ook niet super veel andere opties.

Na de Rock route van vanochtend, startten we aan de Assynt coastal route richting “Point of Stoer” waar je prachtig kan wandelen aan een vuurtoren. Ava kroop eens in de draagzak van Lia (zoals vorig jaar) en Lia kroop in de zak op Christoph’s buik… (ook zoals vorig jaar toen ze nog maar zo een 7kg was)

Het pad vonden we niet -> dom want bij terugkomen zagen we een duidelijke pijl op de parkeerplaats waar we boenk langsgelopen moeten zijn. Nuja, echt verkeerd lopen kan je niet want je wandelt/ploetert door veenachtige struikjes en zolang je de vuurtoren kan blijven zien, weet je steeds weer welke kant t uit is (en anders val je in de zee dus verkeerd lopen moet echt al straf zijn). We deden een stevige wandeling van een dikke 2uur. Ik snap nu waarom sommigen laarzen aanhadden, had ik beter ook gedaan want mn schoenen en sokken kon je uitwringen en mn jeans moest hipster opgerold worden om het nat te verbergen! De kids sliepen beiden in de draagzak. Nadien speurden we nog wat naar orkas en walvissen die hier vaak gezien worden maar op een paar zeehonden na viel er niets te zien…

In Stoer is er ook een zandstrand waar een paar dappere kinderen in zee zaten maar dat leek ons toch te zot bij 13graden!

Initieel dachten we nog tot Durness te geraken maar de camera staat vol prachtige landschappen en we moesten gewoon telkens weer die auto uit voor fotos.. we reden snel tot Scourie voor de camping die op de kaart stond en checkten net voor 18.30 in op de camping met prachtig uitzicht!

Ava zaagt al 2 dagen in de auto om naar de winkel te mogen (ze wilt lekkere koekjes) en we deden een poging in t kleine winkeltje aan de camping… dé supermarkt van Scourie. Maar we kwamen van een kale reis terug. De helft van de conserven zag eruit alsof ze al een oorlog hadden meegemaakt, de verse dingen waren echt niet koosjer dus we kochten niks. Dat wordt morgen weer op zoek naar pamperdoekjes, koekjes en kindermelk… ocharme Ava vraagt bij elke viewpoint “is t nog open?” (Doelend op de winkel want de eerste superette vandaag was gesloten wegens zondag en dat is haar nogal bijgebleven… )

Overnachting: Camping Anchorage in Scourie £18. Het dorpje heeft ook een speeltuin, camping een wasserette en bar. Vraag bij op voorhand boeken zeker naar een zeezicht plaats!

Adresjes: Café Margot in Ullapool & Peet’s place in Lochinver