Misschien waren Ava en ik om 6u s ochtends vandaag in onze pyjama op de speeltuin iets verder in t straat in de hoop niet de ganse camping te wekken… misschien eh.

Na het opkramen — wat een olympische discipline is met peuter 1 die alles in vraag stelt & een peuter 2 die oftewel het ander eind van de camping verkend, oftewel tamboert terwijl ze in haar Ikea stoel opgesloten is — vertrokken we met een stralend zonnetje (te heet zelfs) naar de bovenhoek van het Yorkshiredale National Park: Op de planning een wandeling in Orton.

De kids sliepen de ganse autorit dus we konden eindelijk een genieten van onze eigen muziek en het landschap!

Orton was welgeteld een scheet groot (had wel een chocolate factory) maar toch stormden we de enige eetgelegenheid binnen die het dorpje rijk was: George Inn. Verrassend goeie normale kost. Lia schrok een gans bord fishsticks, puree en erwtjes binnen. Ava had ietswat meer moeite met haar bord, al was de puree een serieuze hit.

Ook ons eten was super lekker, al hadden we de capitale fout gemaakt om als voorgerecht cheesy nachos te nemen terwijl de kids aten en kregen we ons hoofdgerecht bijgevolg niet op. Een dessertje kwam er ook niet van want ineens had Ava een ongelukje. Eerder plaste ze bij aankomst al zoveel dat haar autostoel door de pamper door zompig was (iemand had dus stiekem tijdens de autorit van de camelbag gedronken) en tijdens ons restaurant bezoek riep ze ineens “kaka gedaan”. En zo stond ik dus luttele seconde later een kind te strippen, half te wassen en een wc kotteke terug toonbaar te maken terwijl zij schouderophalend zuchtte “dat kan gebeuren”… en ik kan u verzekeren, ik vergaste zowat toen ik daarna probeerde haar kleren te wassen in de pompbak en heel nochalant met een kind met enkel een pamper en t shirt aan het restaurant weer binnen wandelde onderweg nr de autosleutels en tenu 3 van de dag!

Gezien t ineens al laat was, lieten we de wandeling voor wat ze was en reden we het laatste stukje meteen door naar de Lake District. Het bijna aanpalende nationaal park. Eindbestemming Keswick werd het niet. Het krioelde daar van de toeristenbussen en auto’s die zich overal door probeerden te murwen. Mijn goesting was boenk over. Op goed geluk reden we wat verder rond maar nergens een camping…

Na een korte stop in Whinlatter bij het toeristisch kantoor, hadden we 2 adresjes (die de gps weer niet kende). Het ene vol en het andere (Lanefoot farm) kon ons nog wel herbergen maar daar waren we als sardientjes geeindigd dus we bedankten vriendelijk en reden nog verder rond richting Buttermere ditmaal. De pas er naartoe was prachtig maar de kids werden lastig, ik begon hangry trekken te vertonen en echt nergens campsite bordjes. Dus laat ons zeggen dat ik er niet meteen kon van genieten. Ondertussen al ver na 19u en dus ruim laat om iets te zoeken hier… de redding kwam uiteindelijk in Stonethwaite. Iets mega basics en best ook wel druk maar eindelijk slaapplaats! We betaalden een eerste nachtje.

Vervolgens volgde er een poging om pannenkoeken te bakken in een wokpan (@mama, volgende keer ik u tijdens t inpakken vraag welke pan ik moet meepakken, zeg dan altijd… de gewone 😆) en probeerden we de kids op een acceptabel uur in de tent te krijgen. Het lukt steeds beter en beter. Lia eerst in haar tentje laten indutten en dan Ava te slapen leggen en er naast blijven liggen…

Omdat er op de vorige camping voorleesboekjes waren, wilde ze ook vanavond weer een verhaaltje… creatief als ik was las ik een stadsplanneke voor 😝

Overnachting: Chapel House Farm Campsite (£12 per nacht, £6 per volwassene, kids onder 5j gratis). Niet zo heel ver van Stonethwaite. Heel basic, enkel een wei met een aanpalende stal met daarin sanitair, douches zijn 50p voor 4min warm water maar dat betekent dus ook geen warm water om af te wassen tenzij je het zelf eerst kookt. Nergens elektriciteit, geen gsm ontvangst.

Een tip – vermijd weekends als je niet op voorhand geboekt hebt. Wij deden enkele campsites die vol zaten in de minder toeristische stukjes zelfs.

Extra aanrader: in Whinlatter is een hoogteparcours in de bomen dat er leuk uit zag (Go Ape – vanaf 6j m). Er worden ook dingen zoals Family Forest Day georganiseerd die volgens ons een leuke daguitstap zijn als je in de regio verblijft.

Wat je moet weten: het is niet zoals in bijvoorbeeld Amerika dat de nationale parken aangegeven staan. Je komt niet zon een poort of hek tegen met “welkom in…”, de toeristische kantoren kennen ook enkel hun eigen dorp en er is dus best wat meer voorbereidingstijd nodig om thuis uit te pluizen wat je wilt doen…

Wij hebben bijna nergens gsm en 3g ontvangst. Gezien de auto gps niet veel kent hier en onze kaart niet genoeg detail heeft is t soms lastig de weg goed te vinden. We zouden extra kaarten kopen, alleen… die ook nog nergens gezien 😂

Persoonlijk zie ik wel de handigheid van een wandelgps (maar dat is dan weer iets om op de laden tijdens de autoritten) of een paar extra stafkaarten…