12 december 2020 – Korte wandeling (<5 km) – niet buggyproof

Met de belofte van een nieuwe speeltuin vertrok papa met zijn twee pagadders richting het stadsgroen Marionetten. Twintig minuten later kwamen we aan bij de aaneenschakeling van groene oases, verbonden door een rood pad, gelegen in de stadrand van Kortrijk.

Lia had bij gebrek aan een middagdutje, het was tenslotte 15uur, haar nestje gemaakt in de Thule fietskarbuggy. Ava was actiever en op zoek naar de speeltuin. Die vonden we even later. Het ducksdaypakje bewees zijn diensten toen de glijbaan opdook, papa de plas onderaan zag en de miezerregen de setting compleet maakte en mama niet in de buurt bleek om nee te zeggen (zie wat voorafging).

Eén glijbeurt later (en geen enkele meer) waren we aangekomen in de landschapskamer ‘smokkelpot’ waar het rode pad over de vijver doorsteekt. Mits het behendig nemen van een aantal trapjes bevonden we ons in een vogelparadijsje, tussen het riet. De vogeltjes waren jammer genoeg reeds gaan vliegen door het rammelen van de buggy over het knuppelpad er naartoe. En het jengelende kind hielp ook niet echt….

Lia genoot nog steeds van haar tukje en behoudens een aantal trapjes bij de vijver – die haar zachtjes ondersteboven schokkelden – was de trip tot nu toe buggyproof. Tot nu toe…. Papa had gelezen dat er een libel in het stadgroen verstopt zat die wel eens de moeite waard was om te zien. Papa wist niet dat deze bovenop de berg stond…

Halverwege, nadat Ava haar voet tussen het poortje had gestoken, kwam de Libel in zicht. Lia genoot ronkend in stilte van de frisse lucht die rond de Libel hing.

De Libel – 40 treden later. Gedachte: als we ooit Chichen Itza bezoeken met de kinderen blijft de buggy beneden.

Gelukkig bleek het terugpad slecht één trap te omvatten en liep die rond de berg waar de Libel stond. Althans dat leek zo, ware het niet dat het omlopend pad terug uitkwam op de steile trap van het heengaan. Ondertussen had Ava zich ook bedacht over haar voet die onder het poortje terecht was gekomen en was het echt wel tijd om naast haar zus plaatst te nemen in de buggy. De buggy de berg optrekken was in die zin eenvoudig… Laat ons zeggen het landschap maakte heel veel goed….

Een idyllische locatie, ontginningsvijver voor ons, een vrachtwagenparking achter ons. Je was haast vergeten dat je aan de stadrand zat.

Ondertussen ontwaakte Lia en begon Ava de speeltoestellen te tellen. Eigenlijk was het niet echt een nieuwe speeltuin hé, papa …

Gelukkig had papa goed opgelet op de heenweg en had hij nog een jokerkaart die hij uit zijn mouw kon schudden. Een wit konijn uit de hoge hoed later kwamen we aan op de grens Deerlijk/Waregem bij het speelterrein Sneppe.

Papa had een nieuwe speeltuin beloofd en belofte maakt schuld. Het feit dat het regende en Ava twee keer weggleed maakte belofte ook bult.