Dag 41

Onze kids vragen al een tijdje of we eens een paar daagjes ergens kunnen blijven. Wel, dit is totaal niet hoe we dat in gedachten hadden, maar t ziet er naar uit dat onze uitvalsbasis voorlopig Gardiner (Montana) is!

Ik weet dat jullie nog een dikke week verhalen achter staan. Jullie hebben immers nog 3 parken tegoed, maar bij deze krijgen jullie alvast je update van hoe we vast kwamen te zitten in een boerengat juist buiten Yellowstone Nationaal Park.

Op zondagavond zat ons avontuur in Yellowstone er volgens onze planning op. Mits ze meer regen en zelfs sneeuw voorspelden, kusten wij onze pollekes dat we toch 2dagen in t zonnetje hadden kunnen rondlopen en dieren spotten. We reden naar de camping “Eagle Creek” net buiten de noorduitgang van t park. Onderweg kwamen we in de regen een bulldozerke tegen die enkele gevallen rostblonken ruimde. Wij waren nog een beetje extatisch van het spotten van de 7 zwarte beren die middag, dus maakten er weinig van. Het viel wel op dat de rivier langs het pad super wild stond. Begrijpelijk dat er een bord stond dat zwemmen verboden was, grapten we nog. 

Toen we op de camping arriveerden, maakte de camphost er ons op attent dat t nogal drassig was en we gerust ook op de parking mochten overnachten als we t niet vertrouwden… bwa, we stonden wel goed op ons stukje gras dus bleven staan. Voor die ene keer dat we dan eens geparkeerd raakten zonder echtelijke ruzie 🤪

Je denkt nu waarschijnlijk van “ah daar staan ze vast de volgende ochtend, nope… hang in there, t komt eraan!” 

Maandagochtend stond de wekker om 7u en vertrokken we voor t eerste deel van onze 7u rijden richting Glacier National Park. We hoopten de helft van t traject te kunnen rijden en een hot spring mee te pikken onderweg. We ploften onze slaperige kids in pyjama in de autostoel en vertrokken lekker vroeg! 

Na ongeveer 40min rijden kwamen we politie tegen en was de autostrade afgesloten met een bord “emergency scene ahead”. Even dachten we nog dat t iets te maken had met het dode hert en de auto met versplinterde voorruit maar nee… Men vertelde ons dat er al 6ft water op de wegen stond… 

Ok, dat verklaarde de cameraman aan de rivier eerder 🧐. Ondertussen zagen we hoe de rivier ver buiten zijn oevers was en hele bomen meesleurde op zn pad… 

Geen nood, we draaiden onze kar en gingen dan met enkele 100km omweg door Yellowstone langs de westuitgang proberen weg te raken richting t noorden van Amerika. 

Toen we een uur later weer bij af stonden in t dorpje was er een overrompeling in t tankstation en zagen we een bordje “North Entrance closed”. 

Lap, we gingen toch eventjes informeren… North Entrance is de allereerste ingang ooit tot het park en bovendien de enige route die ook in de winter open is. Ironisch genoeg na 1 nacht felle regen ook de kant van t park waar de wegen gewoon weg zijn. De rivier heeft heel brutaal gewoonweg Gardiner in beide richtingen afgesloten…

We zaten vast! 

In Yellowstone besloten ze dan ook alle ingangen te sluiten en alle toeristen uit het park te evacueren. We zagen de hele dag helikopters die de hikers uit het backcountry gebied en de berghutten gingen ophalen. Men gaf ons al mee dat het ettelijke dagen ging duren om die weg te herstellen en dat we toch meer kans maakten op de autostrade 89 waar we eerder waren. Alleen daar was ondertussen niet alleen water maar ook een ingestortte brug…

We parkeerden ons en trokken zoals zovelen het piepkleine toeristenstadje in. De rangers vertelden ons dat er echt geen uitweg was uit Gardiner en t mogelijks wel enkele dagen kon duren. Als entertainment konden we eventueel op de speeltuin van de school of richting het wandelpad boven onze camping… 

In t koffiehuis leerden we al snel dat iedereen drinkwater hamsterde omdat het drinkwater uit de kraan besmet is. Tenzij je een boorput hebt, mag er zelfs na koken niet gedronken worden van het water. Ook niet wassen of afwassen… pfff daar ging mn plan om dan alvast de tijd te doden door onze was te doen. 

We kochten wat drinken en profiteerden van de gratis wifi. De kids kregen een gsm met Netflix terwijl wij onze gedachten probeerden te sorteren. 

Ok, we zitten dus vast. Ineens werd iets zoals “water” en een “doorspoelbare wc” iets heel schaars… onze mobilhome had nog wel eten voor enkele dagen en drinkwater maar wel niet genoeg om dagen de wc door te spoelen en te drinken. 

We vonden een eetkraampje met hamburgers aan 20$ maar waren dankbaar voor de chemische wc’s next door. In het heritage center mochten we gratis opwarmen en snel een pamperke verversen, de bib bracht gratis wifi en boeken en we voelden ons overall we heel welkom… maar echt rustig worden als ge vast zit… dat zit er toch niet echt in…

Nog een ijsje om de kids toch even wat te verwennen, een wandeling door t stadje… 

We werden aangesproken door een vrouw die ons uitnodigde in de kerk voor gratis lasagne. Dat moest je ons geen 2x zeggen… we keken er zelfs wat naar uit om mede gestrande reizigers te ontmoeten. Sommige verhalen waren schrijnender dan de onze. Mensen die zonder spullen gestrand waren en nog alles in de berenbox op de camping hadden zitten. Of een familie die maar op dagtrip was en nu ineens ondergoed enzo moesten gaan zoeken in de souvenirswinkeltjes omdat de dagtrip wel eens een week kon duren…

Noah trok er zich niks van aan, de meisjes smulden lasagne en dronken chocomelk met marshmallows… we hadden al bij al een leuke avond. De meisjes keken Encanto met een Amerikaans vriendinnetje of speelden in t poppenhuis. Wij babbelden met wat andere families… met een warm hart gingen we slapen… mensen boden hun wasmachines en douches aan… ineens waren de mensen met boorput wel heel populair 😍

We gingen slapen en maakten ons klaar voor de voorspelde sneeuw… voor een week eten in de kerk en voor dingen zoals luieren en een boek lezen in afwachting van de nieuwe brug….

Update: we got out! maar dat verhaal is voor later, nu moeten we rijden rijden rijden voor t gaat sneeuw of regenen