Voila we zijn er!

Eigenlijk zijn we serieus met ons gat in de boter gevallen. Amaaaaai dat zijn nogal flinke kids geweest! Noah sliep super flink en weende amper, de meisjes zeurden enkel wat toen de 5u wachttijd op Heatrow pokkesaai werd & den grote Bauwens scheurde uit zn broek maar mopperde enkel maar toen ik de luchthaven moest doorspurten voor een zak die hij (ja niet ik!) achterliet in de babyruimte. 😂

Hoe die dag er dan uitzag?

5.30 opstaan – oké mss werd er net 10min te lang gesnoozed om ook nog de was op te hangen, afwasmachine leeg te maken en t huis netjes achter te laten voor onze housesitters

6.45 klaar voor vertrek. Nog even de lieve buurman Jean bedanken die onze autoruiten al ging opdrogen voor dag en dauw. En zijn vrouw Frida die onze kids even in t oog hield terwijl wij als een kip zonder kop nog t laatste aan t wegmoffelen waren. Want kent ge dat, ineens toch niet vertrekken met bergbotinnen of toch nog nen oplader extra zoeken…

8.44 eindelijk parkeerplaats op Zaventem… dit was denk ik t meest stressy deel van de ganse dag… P2 stond boemvol en auto’s werden gewoon al achtergelaten bij geïmproviseerde parkeerplekken, maar bon… 25min later hadden wij er ook eentje. Met de buit uit onze koffer (1 buggy incl maxicosi, 1 reistas op wieltjes, 1 flightbag met popup babytent en reistas, 2 trekkersrugzakken, 1 handbagage trolley en 1 dagrugzak) konden we gepakt en gezakt aan t avontuur starten. Inchecken – security – naar de gate… de 2,5u extra die we nog over hadden na dat parkeerfiasco smolt als sneeuw voor de zon…

11.20 vertrek naar Heathrow amper een klein uurtje vliegen… maar toch genoeg voor die Britten om ons een “mini middagmaal” te serveren, nl een zakje zoute chips met flesje water. En content dat die kids waren!

11.15 (+1) aankomst in terminal 5 van waar we ook weer vertrokken. Uiteraard eerst weer door de paspoortcontrole en douane… Gezien de kids hun bodyscan niet lukte omdat hun spreidstand yogapose net te spastisch bleek voor de machine, kregen zij de oldschool “betasten en drugsswap” check. Nadien werd onze zak er uiteraard uit gepikt voor een extra test… bleken de dobble spelkaarten in het metalen opbergdoosje de boosdoener. En zo vinden ze telkens wat in onze zak… maar altijd braaf in ons recht 🤭

Heathrow is echt een wirwar van roltrappen, metro, gangen, liften en was gewoonweg suuuuper druk. Elk restaurant zat boemvol dus die beloofde frietjes (niks van fastfoodketen te vinden) moesten we vervangen door de 5£ deal van “driehoek sandwich met drankje énnnnn weeral verplichte chips” uit de dagbladhandel. We kozen ons een rustige gate in afwachting van info over de onze en speelden wat dobble en uno om de tijd te doden. We whatsapp-belden ook eventjes met nichtje Nore en zelfs oma moest even gestoord worden met een laatste update. Tegen dat onze gate op t scherm kwam was t weer spurten door de luchthaven maar gelukkig mochten deze buggylozen als eerste t vliegtuig op…. Rust!

17.15 (+1) vertrokken we dan voor 9u op vliegtuig 2. Lia sliep al voor we in de lucht hingen… het in flight entertainment had niets Nederlandstalig dus Ava keek wat ipad en entertainde de rijen rondom met onbewust meezingen met Like Me liedjes, maar al bij al ging dat wel weer heel vlot… na het eten sliep de volledige kroost zelfs even gelijktijdig… chilllll. Nu hopen dat Noah niet te hard groeit zodat hij op de terugrit nog in dat babybedje past 🙈

En het prachtige zicht op Groenland kregen we er onderweg gratis bij!

19.10 (+9) aankomst in Vancouver. Het duurde een hele tijd voor we doorheen de douane konden. Er moest immers eerst een computer onze paspoorten screenen (en een niet nader genoemde Bauwens dacht dat de onze niet werkten terwijl hij ze in werkelijkheid gewoon ondersteboven scande) daarna ons ETA (electronisch visum) controleren. Zelfs de gebruikelijke grensvragen stellen gebeurt tegenwoordig ook gewoon op t touchscreen en een toegangsfoto nemen doet zo een kiosk nu uiteraard ook al… douanier is duidelijk een uitstervend beroep.

Van een familie-wachtrij hadden ze nog nooit gehoord op t stuk dat daarna nog stond tussen ons en de uitgang van de luchthaven. Maar een pitske in Noah zn billen deed wonderen. (Nee, niet echt 🤭) We werden uit de rij gehaald en mochten meteen door zonder extra controle van onze covid formulieren… Dus al dat registreren thuis in allerlei apps deed dan toch zn werk… aan ons printticket en regenboog (kind)mondmaskers konden ze zien dat wij duidelijk doodbrave mensen waren… Dus next, op zoek naar de bagage en buggy (die ze in Heathrow reeds hadden doorgestuurd en in Canada mysterieus genoeg naar de oversized bagageband gestuurd was ipv bij t uitstappen klaar te staan zoals beloofd werd)

20.20 (+9) Eindelijk de luchthaven uit en naar t AirBnb appartementje! De buggy werd volgeladen, trekkersrugzakken op de rug, wat gevloek op een kleuter die aan t metrostation ineens toch nog terug nr de wc in de luchthaven moest, bijkomend gevloek op doodmoe-kleuter die trolley achterliet en doorhuppelde met haar zak snoep… haha, met ons bioritme op “nachtje door” wisten we op voorhand dat dit stukje voor uitdagingen ging zorgen 🙈

Waar we echter geen rekening mee hielden, was dat de bus nooit zou opdagen 🙈Dus na onze rit met de Skytrain werd t 2,1km stappen met slenterende kleuters & elk iets van een 20-30kg bagage versleuren door de miezerregen … allee jah, beetje afzien. Er zijn dan ook geen foto’s van dat laatste gedeelte “fitness” doorheen t donkere Vancouver… laat ons gewoon zeggen dat we enorm blij waren toen we de rode deur van onze AirBnb uiteindelijk zagen… t duurde niet lang voor iedereen zich in zn bedje nestelde… rond 23u was t muisstil!

Over dag 2 kunnen we kort zijn. We kregen s nachts een paar keer een kleuter op bezoek maar stonden pas echt op rond 8u lokale tijd… Ava en Christoph wandelden naar de supermarkt, we deden een wasje met alles dat stonk naar “vliegtuig”, we regelden via onze gastvrouw haar gsm de mobilhome pickup, de kids tekenden en knutselden en we deden een dutje (en iedereen was zo diep weg dat we rond 18u pas wakker schoten)… dus de regenachtige dag in Vancouver was gepasseerd voor we t wisten… woeps! Totaal tegen de regeltjes van t jetlag-verteren, maar dat t verdorie deugd deed!

Overnachting: appartementje van Monica en Samuel via AirBnb. Niet goedkoop, maar veruit een van de goedkopere opties in Vancouver. Bovendien herinnerde ik me van vorige keer hoe zalig een wasmachine is na een lange vlucht en hoe tof t is om kot van de nacht te kunnen koken met kids die jetlag hebben… (en dus reuze honger)

Transport: leve wireless visa/mastercard. Terwijl we de compass card probeerden uit te dokteren (mobiele data kost 10€/MB en is dus geen optie hier, Christoph betaalt zelfs 15€/MB) kreeg ik in t snotje dat er sinds 2018 een optie bijkwam om de Skytrain rechtstreeks te betalen met visa/mastercard. En gezien de compass card precies nog steeeeeds niet te koop is bij de luchthaven automaten, gingen we voor de iets duurdere ritjes met de wireless bankkaart. Leuke bonus was anderzijds wel dat kids onder 12j gratis meemogen tegenwoordig. Dus met een wireless visa en mastercard had t hele gezin ineens een “vervoersbewijs”… en moest de bus gekomen zijn, t ticket is steeds 90min geldig vanaf de eerste scan dus we hadden perfect kunnen overstappen met dezelfde betaling.