Dag 53

Van Haines naar Haines Junction, een rit van 253km en toch waren we een hele dag zoet! 

In Haines maakten we de fout om na t tanken meteen t stadje uit te rijden op weg naar de scenic route richting een gehucht wat buiten een bakkerij, cremerie en 2 tankstations klaarblijkelijk niet veel te bieden had….

Volgens de brochures die we nadien lazen moet Haines nog wel een tof stadje zijn… grootste en diepste fjord, een bald eagle reservaat, enorm veel beren langs de zalmrivier, trompetzwamen en zeeleeuwen, veel Tlingit cultuur en totempalen… soit… we maakten een inschattingsfoutje

Opnieuw stond er amper iets aangegeven onderweg. En de eerste stops waren in giga wegenwerken waar ze nog stukken weg met dynamiet aan t opblazen waren om steengruis te maken om de weg te op te hogen omdat alles overstroomd was. Dan is stoppen niet meteen aan te raden 😂…

Ons krantje had een beetje uitleg maar dat stopte zodra we de grens over sjeesden en opnieuw de Yukon in reden.

Die grens is trouwens nog een verhaal op zich. We hadden in Skagway speciaal een Alaska simkaart gekocht om onderweg wat op te kunnen zoeken. Alleen, zonder ontvangst kan je weinig met zo een simkaart … En dus ook niet de “ArriveCan” app invullen voor de grensovergang richting Canada. 

We waagden t tot aan de grenspost van Pleasant Camp en kregen uiteraard op onze donder. De officier was ook de eerste die onze kids wilde zien! Hij deed z’n werk deftig zenne. Een praatje over jachttrofeeën, alcohol en cannabis later vond hij ons precies toch sympathiek genoeg om op hun wifi de grensformulieren te mogen invullen…. We verzonnen opnieuw een camping als quarantaine adres… Oef, gelukt! Wel stom dat je een 14dagen quarantaine adres nodig hebt als je amper 1 nacht plant te blijven….En ja, de route die we doen flirt zo een paar keer met de grens tussen Amerika en Canada…

Al snel reden we door besneeuwde bergtoppen in Kluane Nationaal Park. Dat park is samen met de aanpalende parken Unesco erfgoed, maar we hadden heel de dag een beetje t gevoel dat we onvoorbereid aan t sjeezen waren tot t eerste visitor centre dat dan al halfweg was…

De regio rond Lake Kathleen zou als “wildlife corridor” het hoogtepunt van t park moeten zijn, maar helaas werden we daar letterlijk opgevreten door muggen. Wandelen zat er niet in! De meisjes wilden persé in t meer zwemmen. Ik mag niet denken hoe we er dan hadden uitgezien…. Ondanks de grove middelen met insectenspray en Deet wisten de beesten ons te vinden! Grrr…

Maar, de dag had ook een prachtig hoogtepunt. We zagen een pracht van een grizzly uit de auto! Even dachten we dat hij weer t bos in was toen we naast 2 andere auto’s stopten en enkel nog een kontje zagen wegvluchten. De andere auto’s hadden vermoedelijk al fotos en reden door, maar wij plaatsten ons rustig op een parkeerstrook… Nieuwsgierig kwam de beer een 10tal minuten later opnieuw piepen… Ava zag hem als eerste en was super trots. En geef toe, die foto is toch nog redelijk gelukt ondanks de heel vuile voorruit!

Ja euhm, Haines Junction daar bleven we echt niet lang. Het eindpunt van onze dagtrip bleek niet echt iets voor te stellen…

In t tankstation waren ze super onvriendelijk en vroegen ze 15$ voor een dump. Nope bedankt! Wij reden snel door zonder te beseffen dat ze ook de enige winkel van t stadje uitbaatten. Het visitor centre wist niet echt een alternatief maar suggereerde een campground aan t volgende visitor centre van t park. We hebben t niet gehaald tot ginder… te moe en te veel honger. We smeten ons ergens op een parkeerstrook vlak na grizzly nr 2 van de dag!

Overnachting: langs Highway 1 op een viewpoint vlak voor Silver Creek.

Dag 54

We werden wakker tussen diezelfde 10.000muggen die we al een paar keer tegengekomen waren dus maakten dat we weg waren.

Korte stop aan Silver creek waar je oude goudzoekers huisjes kon zien. Daarna richting het Visitor centre op Thechäl Dhäl oftewel Sheep Mountain, het meest noordelijke stuk van Kluane National Park.

We informeerden nog eens naar wandelingen en besloten de Sheep Trail te doen. Helaas zitten de meeste bergschapen nu aan de noordzijde van de bergflank omdat het daar koeler is. De wandeling zelf was 6mijl dus ipv die 10km besloten we naar t eerste viewpoint te wandelen en terug, goed voor zo een 4km.

Ondanks het warme weer duffelden we de kroost in met lange mouwen en lange broekspijpen. Die muggen weet je wel. En verdorie ze stoken er gewoon door! Nog een paar zo een dagen en je kan ons familie bubbel noemen! 

Dan was t tijd om weer door te rijden. We deden nog een paar stopjes onderweg, maar t is hier dus echt t achtereind van de wereld. 

Al dagen zijn de enige winkels de overpriced toonbankjes van t benzinestation. En t feit dat alles van ver geimporteerd moet worden, voel je aardig aan je portemonnee! Muggenkaars, muggenspray en betenroller… dat is dan 35€ aub. Om nog maar te zwijgen van de naftprijzen of ne cornetto van 6€ onderweg.

Veel buiten t landschap valt er niet te bewonderen. Met een beetje geluk een grizzlybeer vanuit de auto of ergens een hoop schroot die duidt op iemands droom om stinkend rijk te worden hier in de Yukon.

De wegen hier in Yukon liggen er penibel bij, overal is t kiezen tussen putten of bubbels. Rijden wordt zo plots een pak langer en minder aangenaam. In de namiddag haalden we daarom de ipads nog eens boven voor de kids. Meteen gedaan met ruzie maken. Ik snap hen wel een beetje… na meer dan 7 weken beginnen diezelfde 4 “muren” soms op je af te komen en heb je t gehad met s avonds hollen naar de wc zigzaggend tussen 400,000 muggen. Of bij elk tankstation hopen dat er lekker brood is zodat je niet ‘s morgens en ‘s middags een bakske Frosties moet eten.

Onderweg naar de Amerikaanse grens gingen we op een camping vragen of we toch alsjeblieft even de dump mochten gebruiken. Met een volle pot en lege watertank was dat dringend van doen. Opnieuw beetje gedegouteerd van de onvriendelijkheid en vooral de overdreven prijzen. 31,5$ betaalden we! Wat had ik spijt dat ik dan gisteren het knorpot tankstation met 15$ afgewezen had! Een nachtje camping kostte hier 80$… pffff ik denk dat wij nog wat in t wild gaan staan 🙈

De natuur is wel prachtig, maar om een of andere reden kan ik daar persoonlijk minder van genieten als ik t gevoel heb afgezet te worden door de locals OF me zorgen maak over dieje grizzly die mijn kroost achter ne boom opwacht samen met een triljoen muggen 😂. 

We spraken met een dame op t visitor centre die ons uitlegde dat ze heel teleurgesteld was dat sommige toeristen voorzieningen nu ineens 3 magere jaren wilden inhalen op de kap van de eerste toeristen die weer tot hier kwamen. Tja, t is niet anders… en aan t visitor centre uiteraard gratis drinkwater en dump. Ik kon me er niet echt druk in maken… droef nieuws van t thuisfront en dan besef je maar weer eens… t is maar geld en we moeten genieten van elke seconde op deze aardbol! 

We doken de grens naar Alaska weer over en vonden een prachtige gratis camping in het Tetlin National Wildlife Refuge… we kaapten het voorlaatste plaatsje weg en deden nog even de “informative boardwalk” tot aan t water. En daar… jackpot… gratis bootjes en zwemvesten om te gaan varen… wat een ontdekking.

We kookten de laatste burgers en hotdogs (ons eten is echt zo goed als op) en de meisjes gingen met een grijns tot achter hun oren slapen bij t idee dat we morgen eindelijk eens konden gaan kanoën. Ik probeerde een hele nacht uit te dokteren hoe we ons hele gezin in die boot kregen 🙈

Overnachting: Deadman Lake Campground – 15 sites waarvan enkelen aan t water. gratis brandhout, geen drinkwater maar wel proper sanitair en als bonus 4 grote kanos en 1 kleinere, tal van zwemvesten, peddels… kortom, fun verzekerd! Zeker omdat t dan nog eens gans gratis is! 10km verderop heb je ook nog de gratis Lakeview Campground.