Dag 60

We startten de dag met een paar korte viewpoints in de buurt. Overal hingen lawine sensor testers. Hebben ze dat in onze skigebieden tegenwoordig ook? Wel handig dat je voor je de piste opgaat je lawine alarm kan testen… Verder ook bordjes dat je niet mocht schieten naast de spoorweg en geen vuurwerk hoorde af te steken in t park of mocht stropen… euhm, juist ja. Exact onze plannen 🤭

We reden echt in een mooi gebied… Ik vond t meteen jammer dat we hier niet langer konden blijven (en anderzijds toch ook niet gans op mn gemak van al die geweren). We pikten nog een lusje mee langs allerlei boerderijen (die nergens reclame maakten en we dus ook niet vonden) en stopten even aan een rendierfarm (maar 16€ pp vonden wij een prijselijke uitstap om een rendier en eland te aaien… alsof Noah dat al kan 🙈) 

We lieten de Schots uitziende Highlands achter en vervolgden de weg langs de rivier naar een wandelgebied dat Christoph op internet had gevonden (vraag me niet hoe ie t doet maar hier kwamen we echt uit op “de” familiehike van de locals)

We reden iets voor de middag de dagparking van de Bodenburg trail op. In tegenstelling tot de gewapende wandelaars van eerder, waren er hier op de West Butte Trail vooral gezinnen op stap en heel wat mensen met kleine kinderen in draagzakken. 

De 750m heen en terug bleek een foutje van Christoph en t was iets van een 5km naar een viewpoint waar je de gletsjertongen kon zien…  550 trapjes onderweg die Lia opkroop als een hondje… whatever works… ze amuseerde zich kostelijk! 

Verder werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht, veel babbeltjes met super lieve families die ons een pak tips gaven, veel geknuffel met honden bij wijze van dog therapie voor onze angsthazen… Kortom, een geslaagde dagactiviteit… en die beelden van gletsjers, dat smaakt naar meer!

Je kon vanop de wandeling ook Knik glacier zien waar het vermoedelijk ook super tof wandelen was. En aan de Knik rivier was t super leuk kamperen… wij moesten helaas door. Anders was deze regio rond Palmer echt wel het exploreren waard! 

Maar wij, wij hadden net voorbij Anchorage een date met het natuurfenomeen “bore tide” dat je maar enkele dagen per maand kan zien. Bore tide is het moment waarop het inkomende tij in het smalle kanaal binnensijpelt. De ziltbanken houden t water eerst wat tegen en het water wordt zo steeds hoger en hoger tot t als een grote golf t kanaal binnenschrijdt.

Alleen… vanavond was t eerder BORING tide. De golf van 2meter hoog was nergens te bespeuren… teleurgesteld dropen we af.

We stonden dus verkeerd voor die bore tide, morgen avond herkansing! Want hoe meer Christoph googlet erover, hoe meer hij dat wilt meemaken

Overnachting: viewpoint Beluga point – alle state park campings zaten vol dus we reden uiteindelijk terug gezien we daar 5 omgebouwde schoolbussen hadden achtergelaten. Alleen, die reden net wet toen wij aankwamen… we sliepen er uiteindelijk alleen. T was helaas vrij lawaaierig, maar verder van Anchorage wegrijden was stom want we moeten nog een stockup supermarkt doen voor we het Kenai Peninsula optrekken en alles ineens een pak duurder wordt! 

Dag 61

We maakten de kids wakker en trokken terug naar Anchorage voor inkopen. Iedereen had ons gewaarschuwd dat t peperduur ging worden op Kenai Schiereiland dus we gingen tanken, onze propaan bijvullen en onze voorraadkasten terug volstoppen voor de komende 3weken. Op zondag in het weekend van 4 juli vind je vooral half leeggeroofde rayons, maar we konden toch wel vlot een winkelkar gevuld krijgen! 

We reden verder richting Girdwood. Initeel wilden we daar gaan wandelen, maar door de Forest Fair was er al file vanop de grote weg… we besloten verder te rijden tot aan het Kenai Peninsula Visitor Centre en daar een wandeling uit te kiezen. 

Byron Glacier trail werd het… een prachtige wandeling naar de gletsjertong. En net zoals de stoere klimmers en bouderaars (maar dan zonder revolver op onze rugzak gebonden 😳) stapten we iets verder dan de meeste toeristen. Sneeuwballen gevecht obligatoir! Amai, in vergelijking met Canada waar ze ferm doorrekenen om tot bij de gletsjer te mogen OF in vergelijking met Nieuw Zeeland waar je in de verte een gletsjerstipje zag, konden we nu gewoon helemaal tot boven wandelen! Wij stapten iets verder dan de meeste dagtrippers en gingen echt op de sneeuw. We kozen uiteraard een pad uit waar je voetstappen zag en bleven weg van plaatsen waar er mogelijk al gletsjerwater een deel had uitgehold. Na een tijdje wandelen in de sneeuw, staken we een gletsjer rivier over en hielden we een sneeuwballen gevecht tot er een kind niet tegen haar verlies kon en mama met natte sokken eindigde… wat een leuke wandeling! Bij deze heeft Noah dan ook zn eerste gletsjerhike beet…We waren al gauw 3u weg…. Prachtig!

Na een laat vieruurtje wilden we terug naar het bore tide viewpoint (het juiste ditmaal). Alleen, we eindigden meteen in een file en stonden gewoon stil terwijl we de tijd zagen wegtikken…

De meisjes lieten we wegdommelen zodat ze alvast klaar waren voor het Independence Day vuurwerk ‘s nachts. We kookten macaroni en wachtten aan het uitkijkpunt op die golf van 2m hoog die zou komen. Aangezien er maar 2 plaatsen op de wereld zijn waar je dit fenomeen kan waarnemen was vooral Christoph er op gebrand om dit mee te pikken, hence poging 2. Zijn vrouwelijke compagnons keken vooral uit naar de beluga walvissen die vaak daarna gezien kunnen worden omdat die dan net goed op de school vissen kunnen jagen.

Helaas was het bore tide ondanks de goede voorspellingen weeral 2x noppes. De surfer bleef teleurgesteld staan, wij dropen opnieuw af… geen beluga te zien. Verdorie toch! 

We reden snel verder richting Seward waar we een camping geboekt hadden voor 5dagen. Voor t eerst ergens langer dan 2 nachtjes! Tijdens t rijden zagen we enorm veel leuke wildkampeerplekken richting Seward…. Doeme en wij maar maanden tevoren Tomorrowlandsgewijs meedingen naar plaatsjes op de dure stadscamping. 

Mental note voor een volgende reis… niet te veel van thuis uit proberen regelen! 

We kwamen rond 22u aan op onze camping wat basically een steentjes veld was met duizenden auto’s, trailers en mobilhomes. Er werd al duchtig muziek gespeeld, de vuurkringen roken naar benzine-kampvuurtjes terwijl een commerciëel ingestelde houthakker rondtourde met zn pickup vol houtblokken in de hoop een centje bij te verdienen, in het water lagen kajakkers te wachten op spektakel, families met kids installeerden zich in de late avond tussen de kasseien op t strand. Overal vlaggetjes en USA accessoires…

Onze kids waren extreem ongeduldig voor het vuurwerk. Lia mopperde dat t maar een stom feestje was zo zonder eten en activiteiten. Ava snapte de fun niet meteen van ingewikkeld in fleece en warme kleren kijken naar een botenparade en was teleurgesteld dat ze niet ook op t water mocht. Onder luid getoeter naderde middernacht en knalden de vuurpijlen voor een dik kwartier door de lucht! Een beetje raar zo vuurwerk als t niet donker wordt…. Maar bon, onze eerste Independence day viering is dan gestart. Doodmoe kropen we in ons bedje…. Die taartenverkoop s ochtends om 8u en het zingen voor de vlag om 9u hebben we niet gehaald 😂

Overnachting: Resurrection Campground Seward (te boeken in vaste timeslots op de site van seward zelf) – wel redelijk prijzig en ongezellig. (55$ en 65$ voor plaatsje aan t water) Vuurkringen enkel bij de duurdere plaatsen aan t water. Helaas blijken dat geen grills te zijn. Dumpen kan gratis. Sanitair en douches zijn heel beperkt en gebruikten wij enkel in onze mobilhome…