Dag 62 

Fourth of July! 

Na het vuurwerk lagen de kids veel te laat in hun nestje dus wij dachten uit te slapen, maar dat was buiten Lia gerekend. Haar biologische klok was erop gebrand om rond 8u al aan de dag te starten na de super korte nacht… (lezende ouders weten dat dat t recept voor miserie is vanaf zowat het lunchuur)

De rest van t gezin modderde wat aan, pfffff veel te weinig geslapen. We besloten na ons ontbijt om naar de race te wandelen.

Elke 4e juli wordt hier immers Mount Marathon gelopen, geen echte marathon maar een loopwedstrijd naar de top de locale berg “Mount Marathon”. Kids, mannen en vrouwen… in 3 groepen start zowat het hele dorp en een pak ingevlogen berglopers aan de te zotte wedstrijd. Ooit gestart als een weddenschap op café maar 100j later nog steeds een jaarlijkse strijd om onder het uur de berg op en af te lopen. De winnaars lopen ongeveer 40min naar boven en 10min naar beneden. Met hellingsgraden van 40-60% een zotte bedoening. En jong of oud, de locals lopen t allemaal! We zagen zelfs een 55+ er die al sinds z’n 8j elk jaar meeliep! Respect!

Rond 11u begon dan de parade. Met praalwagens (maar evengoed met een aanhangwagen vol kajaks met daarop verklede kids) reden de voertuigen door de straten… al toeterend, zwaaiend en snoep smijtend. En onze kids leerden snel… waar ze t eerste snoepgoed nog voor hun voeten lieten weggraaien, waren ze nadien volleerde aanvallers. De buit werd in mama’s Eastpak zakje gestopt en er werd vlot gewuifd met toeristen puppy oogjes naar alle potentiële donateurs 🤪.

We liepen langs de speeltuin weer terug naar onze mobilhome en gingen daar lunchen alvorens we voor de vrouwen race terug de stad in doken. Ava en Lia hadden hun zinnen gezet op kindergrime en we gaven toe. Voor 10$ toverde de shminkster tevreden kindjes (die bijna vergeten waren dat hun ballon net hogere oorden opzocht).

We aten nog een speciaal drip-ijsje ( allemaal mini bolletjes) en sloten de dag af bij de foodtrucks waar we corn fritters met honingboter en vis uittestten. We hadden ons er een beetje aan mispakt door te denken dat die foodtrucks tot s avonds laat gingen aanwezig zijn. Maar nee hoor, van zodra t merendeel van de vrouwen hun race had uitgelopen, begon het feestcomité op te ruimen en vanaf 17u liep de stad leeg…

Nog even een korte stadswandeling met wat murals, de locale waterval en langs het water weer naar onze kampeerplek. 

Overnachting: zie eerder

Dag 63

Opnieuw werd er in onze mobilhome uitgeslapen. Die ochtenden van up en running vanaf 7u zijn al een tijdje achter ons. Een normaal bed-uur by the way ook 😝.

Vanochtend gingen we in de stad op zoek naar tours. We wilden immers graag een keer met de boot of boatplane gletsjers gaan kijken en op zoek naar walvissen en andere zeedieren.

We opteerden op goed geluk voor één van de grotere touroperators Kenai Fjord Tours die een dagvullende boottocht aanbood met 2 gletsjers en zowel lunch als avondeten inclusief had. Voor maar 80$ meer had je meteen ook een diner op een eilandje erbij en 2u langer varen lang een extra gletsjer… leek ons een goeie deal!

We konden helaas de volgende dag niet meer mee maar boekten voor onze laatste dag in Seward. 

Nadien maakten we vaart naar het Kenai Fjords National Park waar we Exit glacier gingen opwandelen. Eigenlijk stelde de wandeling niet zo heel veel voor. Veel vliegen doodmeppen, een beer door de verrekijkers en dan in de verte wat gletsjer-ijs…. Mmm daar hadden we iets meer van verwacht. Nuja, we worden dan ook heel kritisch na al dat moois dat wij al gezien hebben 🤪

Na het park wilden we graag bbq’en op onze nieuwe kampplaats. Maar de vuurkringen die horen bij onze front row kampeerplaatsjes hebben geen rooster. Het werd dus spaghetti met een rondje vuurkestook voor marshmallows… het leek wel alsof de hele camping ging slapen voor ons… we dansten en zongen bij ons vuur en kropen doodmoe ons bedje in…

Overnachting: zie gisteren

Dag 64

We worden steeds betere uitslapers. Nu was t al 10u, daarna ganse kroost douchen, afwassen… het was al na de middag eer we de camping af rolden… 

We reden terug naar Exit Glacier. Christoph wilde immers toch nog eens proberen om de gletsjer van dichter te zien. We besloten de Harding Icefield wandeling te doen en te kijken hoe ver we zouden geraken.

Amai dat was een pittige wandeling! We stegen 2,5u en namen de kids mee tot het 2e viewpoint. Menig volwassene liep te hijgen en puffen en onze kids deden t toch maar. Omgekocht met de belofte van sprinkle cakes en haribo kersensnoepjes aan de top, een extra banaan, drinkyoghurtje en fruitknijpzakje voor energie op de tussenstops en tadaaaaaa. Daar stonden we op onze top. De route kon nog 2mijl verder maar daar pasten we voor… heen en terug nu was al 9km en door t hoogteverschil echt wel de limiet voor die kleine stappersbeentjes.

Als een speer gingen onze dametjes op hun 2e adem naar beneden en riepen iedereen vrolijk “hi guys” toe. Lia struikelde tegen t einde al iets sneller dan gewoonlijk en vond de laatste 100m met de parking in zicht net dat beetje te veel…. Maar ze kan 9km zonder een schouderritje van papa of effe rusten in de draagzag afvinken! Trots als een gieter nam ze haar medaille (een kersensnoepje) in ontvangst 🤩. Wauw!

We kookten op de parking uit angst dat ons doodmoe duo anders al zou liggen maffen eer we de camping bereikt hadden. De kip met rijst werd binnen geschrokt en we sloten de dag af met nog een heerlijk ijsje in Seward waar we gekke smaken uittesten!

Overnachting: zie gisteren

Dag 65

Vandaag was t tijd om t water te verkennen. Om 9.15 werden we in de haven verwacht voor onze boottocht. Dat er regen voorspeld was, wisten we tevoren… alleen hadden we niet verder nagedacht wat dat betekende voor zichtbaarheid onderweg of de hoogte van de golven…. 

Ava schreef een brief aan kapitein Emma met de vraag om ons alsjeblieft naar orca’s te brengen. Wat was ze trots toen ze haar tekening echt kon gaan afgeven en kennismaken… Ze kreeg haar bestelling… een ganse familie van wel 8 orca’s! 

Gelukkig trekken de walvissen, orca’s, zee otters, puffins, zeeleeuwen en zeehonden zich niets aan van de regen en was t enkel minder idyllisch dan in onze gedachten om zo kletsnat buiten te staan kijken 😜

Bewegende zeebeesten vastleggen op een wiebelende vaartuig met een baby in de draagzak (buggy en maxicosi waren niet toegestaan hoewel die maxicosi perfect had gegaan) was geen senicure maar bon… we zagen dus veel dieren in rond en richting de afkalvende gletsjer.

Nadien vielen de kids van pure ontlading in slaap… om dan ziek wakker te worden toen we de golf van Alaska weer door voeren. Dat dinertje op Fox Island was er dus een beetje te veel aan. Volgende keer toch maar een extra reispilleke wegmoffelen voor die kroost van ons! 

Trouwens, ouders wees gewaarschuwd. Tijdens zo een 8u durende tocht zult gij poepegattekes afvegen terwijl verderop de camera’s flitsen omdat een stuk gletsjer in zee tuimelt. Gij zult borstvoeding geven als er een walvis een showke opvoert aan de andere kant van de boot en gij zult kinderpollekes vastklampen aan relings in plaats van rond te hossen met camera’s en lenzen… maar bon 😅 

Overnachting: zie gisteren