Dag 66

De dag werd gestart met nog wat soldekes doen omdat Christoph stikjaloers was op mn Alaska sweaters en hij enkel nog maar Yukon souvenirkledingstukken meezeult. Er gaat hier trouwens duchtig getrieerd moeten worden wat we nog mee terug huiswaarts nemen… sommige kledingstukken zijn echt einde verhaal door vlekken/valpartijen.

Nog eens extra profiteren van t gratis dumpen, onze junior ranger badges ophalen in t visitor centrum, supermarktje voor extra brood (6€ voor een brood waar onze kids kokhalzend over mopperen dat t vies smaakt🙄)…. T was al gauw 13u eer we Seward daadwerkelijk uitreden.

Vandaag vertrokken we richting t zuiden van Kenai Peninsula. We reden vooral door toeristische gehuchten die leven van t verkopen van visreisjes of rafting-avonturen. Echt veel stoppen deden we niet omdat er in die boerengatjes buiten jacht en vissershutten weinig te beleven valt. Het leven speelt er zich echt af rond de rivier! 

We hielden rond de late middag halt aan het stadspark in Soldotna. Soldotna bleek trouwens een veel grotere stad dan Seward dus onze “laatste supermarkt” was weer totaal overbodig en afzetterij… ne giga wallmart, wallgreens… Soldotna had t allemaal! Ook het tanken was de hele dag een pak goedkoper dan in Seward…en bijna 1$ verschil per gallon. Dat pikt! 

Met de belofte om de houten speeltuin te mogen verkennen, sleurden we onze meisjes mee naar de boardwalk langs de rivier. Vliegvissen is enorm populair hier. We zagen dan ook verschillende mensen in t water hun kans wagen. Vissers trotseren hier t gevaar van beren met een KWbroek tot onder hun oksels opgetrokken.

Overal zag je dat de rivier momenteel enorm hoog staat. We hoorden trouwens vandaag ook dat deel van onze eerdere Alaska Highway route gewoon weggespoeld is…. Die zalige hotsprings aan Liard… weg foetsjie… de elanden en beren zwemmen daar nu terwijl ze een nieuwe autostrade fixen.

Op zoek naar eten eindigden we bij Pizza boys. Niet meteen een restaurant voor Michelin en t duurde ook enorm lang eer ons eten er was, maar bon…. Niet moeten koken was mooi meegenomen… we testten pizza, calzone, pasta en lasagne en concludeerden dat wij t toch anders zouden aanpakken als uitbaters. 🤭 

Overnachting: We eindigden op een pullout onderweg richting het zuiden. Niet bepaald super stil, maar t was al laat en gratis was mooi meegenomen.

Dag 67

We baanden ons een weg verder naar t onderste stuk van t Kenai schiereiland.

Eerste toeristen trekpleister was Ninilchik. Vooral gekend voor de Russisch Orthodoxe kerk en het bijhorende kerkhof. We stopten net voor er een ganse bus toeristen gedropt werd en konden in rust wat rondlopen. Wat een verschil met thuis… prachtige wildbloemen en witte hekjes en kruisen.

We stopten ook even op een strandje in Anchor Point om te kijken hoe de traktoren hier boten te water brengen. De kids wilden een zandkasteel maken, maar moesten helaas de poging staken door de regen….Lia haar gezicht zegt genoeg zeker… she was NOT amused!

Daarna reden we verder richting Homer en Spit. We wisten het zelf niet maar een “spit” is blijkbaar een stukje land dat gevormd werd door de gletsjeractiviteit. Het is dus een lange landtong die aan de stad Homer vasthangt…

Van aan het visitor centre en onze korte wandeling daar op zoek naar vogels met een jong (maar vraag de naam niet 🤭) kon je het spit al goed zien… we waren vooral weer verbaasd over de prachtige bloemen… onderweg.

We gingen op verkenning en voor t eerst na al die dagen waar alle parking 5$ dagpassen waren, kon je hier in t mega toeristische Spit ineens gratis parkeren. Yes, mobilhome wegzwieren lukte zonder veel moeite…

We hadden reuze honger en gingen op zoek naar een goed visrestaurant. Na een half uur rondlopen met zeurderige kids liepen we de fish & grill binnen waar de kaart alvast een optie had waar elk gezinslid zich in kon vinden… maar yep, foute overpriced restaurants kiezen… weeral prijs… man man, vissoep leek meer op een kom bechamelsaus met dille, de fetucinni met zeevruchten was tagliatelli die al aeen paar keer heropgewarmd was zodat zelfs de zalmstukjes er morsdood uit zagen. De kids hun fish en chips hadden een korstje dat naar karton smaakte en Christoph zn catch of the day was volgens ons gewoon een mootje diepvriesvis…. Maar ge zijt dan wel 200€ kwijt eh… slik 😔. 

We reden Homer uit op zoek naar een wildkampeerplek. De meisjes kregen een ijsje uit de diepvries…. Voila, weeral 50$ bespaard… haha! 

We lazen vandaag dat in Alaska de prijzen gemiddeld 25% hoger liggen dan de rest van Amerika. En pakt dat wij dan nog es op t duurste schiereiland van Alaska zitten. Echt gedegouteerd kwamen we buiten. En wetende dat ge dan nog 20-30% fooi hoort te geven aan een dienster die zelfs het glas bij uw bierblikje vergat te brengen… niks voor ons. Vanaf morgen weer flink de discipline om zelf te koken.

De Alaskanen gaan trouwens heel anders om met geld. Ze betalen geen inkomenstaxen en laten t geld hier veel meer rollen. En als een serveuse halverwege uw pintje vraagt of ge een tweede wilt, is t niet ongewoon dat dat eerste al mee verdwijnt… maar de gierige Europeaan gilt dan “ik drink de rest van dat glas van 7€ nog wel op” 😅

Overnachting: Kruising Basargin Rd en E End Dr. Ongeveer 26km buiten Homer… N 59.79902 W 151.15969 met uitzicht over Katchemak Bay en de gletsjers. We vonden de kleine pullouts te mini en scheef en stonden daarom op een grote “parking” wat niet meer was dat een verharde strook met zicht op de vele gletsjertongen. Helaas ook de place to be voor party’s blijkbaar en s nachts kregen we tot 2x toe luide muziek langs ons en s morgens lagen er allemaal bierblikjes van de lokale feestgangers…