Dag 84/85/86

Onze citytrip in Vancouver was smelten bij meer dan 30 graden, dus elke dag volgde wat hetzelfde patroon: vertrekken in ons huisje vol plannen en bijsturen zodat we niet als een rode oververhitte kreeft eindigden.

We deden letterlijk niet meer dan telkens de bus nemen richting Stanley Park en dan op goed geluk onderweg eruit voor wat architectuur, muurschilderingen, terrasjes of ijsjes.

Vervolgens wegsmelten, onze kids in een waterspeeltuin laten afkoelen en verder tot de volgende waterspeeltuin 🥵.

Wel leuk trouwens, Vancouver is zo een groene stad vol parkjes, speeltuinen en fonteinen/waterhoekjes. Je kon echt verdwijnen tussen de bomen in t park of schaduw opzoeken in de woonwijken tussen de lanen vol hoge bomen! Helemaal geen grootstad gevoel!

De meisjes genoten van de vele ijsjes en af en toe sprongen we eens een community center binnen voor gratis fris water en een portie airco. Tijdens de hittegolf werd dat speciaal georganiseerd (en dus niet enkel voor de daklozen). Je kon ook zonder schroom in een bistro ijsblokjes vragen voor je camelbag of gratis drinkbussen laten vullen (ook al verkochten ze waterflesjes). In België is dat toch wel een beetje anders. Daar is t meer van “trekt uwe plan in die hitte”.

De Canadezen waren telkens heel bezorgd over Noahtje. Zodra er nog maar iemand (gaande van een oude bompa tot een Chinese mama) een streepje Noah in de zon zag piepen, maakten ze ons al attent op ons rossekopje.

Maar we werden evengoed aangesproken als Christoph te hard aan zijn muggenbeten krabte. Met nen hele uitleg over ontstekingen en mensen met het C-vaccin die meer infecties krijgen enzo 🙈

HOME SWEET HOME

We verbleven in een huisje in een Chinese wijk ongeveer 6km uit het centrum. Dat was zowat het enige betaalbare toen wij eindelijk uitgedokterd hadden hoe we onze laatste dagen zonder mobilhome gingen doorbrengen. Gelukkig had Mia’s huisje goede airco. We maakten dankbaar gebruik van de wasmachine en droogkast om onze valiezen weer vol “propere” (allee proper ruikende) spullen mee verder te nemen. En het bad… zalig om de kids af te koelen! Al werd er dankzij de blinden en torenhoge haag ook gewoon in onderbroek rondgelopen 🤭

Het deed deugd om eens allemaal in een andere kamer te kunnen zijn, een wc deur te kunnen sluiten zonder met uw knieën in de kleerkast te zitten, suuuuper snelle wifi te hebben om foto’s en blogs buiten te krijgen en gewoon kasten en schapkes in te richten en onze spullen te verspreiden. 

De meisjes genoten van een Netflix avondje terwijl ik al onze bagage fixte en Christoph – net zoals thuis – een zetelslaapje placeerde en oogluikend toeliet dat ik precies met ons hele hebben en houden introk in dat huisje. 🤪

De keuken waarop ik al onze overnachtingsplaatsen gescreend had, werd niet echt gebruikt. Buiten 1 keer voor pannenkoeken en het uittesten van t brandalarm 🙈. We hingen de toerist uit. S morgens de supermarkt binnen voor echte krokante pistolets en donuts (contente kids!) & de rest van de dag alles on the go kopen omdat je toch niks fris kon houden en ne zweterige opgewarmde pistolet in plastic zak is eenmaal niet te vreten is volgens Lia. 

De eerste avond sprongen we een echt Chinees resto binnen. Als de menukaart “vel van kip”, “levertjes” en allerlei andere delicatessen vermeldt die je niet kent, en de tafeltjes vol zitten met mensen die brabbelen in een taal die ge niet verstaat… dan weet je dat je aangekomen bent in iets echt lokaals! We kozen veilige dingen die we herkenden en genoten van een heerlijke maaltijd. Ava was vastbesloten te leren eten met stokjes en at toch wel een paar rijstkorrels 🤪

En eigenlijk was dat Chinees restaurant nog t beste van al. Het resto in Stanley park was wel OK maar niet meer dan dat, het bistrotje aan het spraypark had wel heeeeel kleine overpriced porties & het zogezegd beste hotdogkraam van Vancouver leverde een hysterische Ava op die een 2e losse voortand kwijtspeelde en nu geen hotdogs meer wilt aanraken….

4jaar geleden waren we ook 2x in Vancouver en hoewel deze keer heel anders was, konden we toch tevreden onze airbnb verlaten. Maar we kunnen dus perfect nog eens een week in Vancouver doorbrengen en weer heel andere wijken en dingen doen/zien.

EN NU? 

Wel na Vancouver nemen we de overzet naar Vancouver island en touren we nog een kleine week rond in onze huurwagen. 

Beste anders want ineens is dat valiesjes maken, in en uitchecken op bepaalde uren, geen frigo meer voor dingen zoals bakboter/frisdrank, geen wc on the go… maar ook wel altijd zachte handdoeken, grote bedden, een bad/douche om te “wellnessen” na maanden beperkt water…

DE ROMMEL VERDWIJNTRUC

We probeerden klein in te pakken, maar dat was een epic fail. We hadden immers al wat extra spullen verzameld en moesten inpakken in een manier die handig was in de huurwagen. We konden onze bagage gelukkig achterlaten in Vancouver en hoefden niet alles mee te zeulen om de auto te gaan ophalen (en Mia had zich maar een klein verschot zitten heffen om alles te stockeren in haar kelderke 🙈)

Na nog een voormiddagje murals gingen we op onze laatste dag met het openbaar vervoer terug naar de luchthaven om onze huurauto op te halen. Dat ging niet zonder slag of stoot. Ondanks alle online formulieren moesten we blijkbaar toch papierwerk doen gezien wij de voucher niet geprint meebrachten. En toen bleek dat de creditcard op naam van de hoofdchauffeur moest staan. En toch hadden wij met mijn kaart kunnen boeken en een auto gereserveerd met Christoph als enige chauffeur. En ik had mn Belgisch rijbewijs niet mee en kon geen hoofdchauffeur worden & daarna werkte de visa niet voor de waarborg die ze dan ineens toch nog wilden… maar de mop kwam pas toen we de auto zagen…in paniek holden we terug naar binnen om een grotere te eisen.

Maar bon, een minivan met 3 kids op de achterbank naast elkaar was een utopie. “De foto’s op internet zijn maar een voorbeeld mevrouw” ☹️

We bekeken wat modellen en gokten welke auto het beste zou zijn om onze vele zakken in weg te proppen. We hadden ook niet echt veel tijd over om nog te wachten tot ze een nieuwe auto gingen klaarmaken voor ons… We moesten immers tijdig bij de ferry inchecken en onze spullen stonden nog in Mia’s kelderkot.

Dus we besloten uiteindelijk om toch de toegewezen minivan te nemen. De zetels bleken helemaal onder de bodemplaat te kunnen verdwijnen en soit.. op hoop van zegen reden we terug Vancouver in voor een rondje puzzelen met bagage…

We stopten nog even in de Mc Donalds om de kids te trakteren en de buikjes te vullen. Met een ferry om 20u werd het te laat om in Victoria op zoek te gaan naar eten…

En onze valiezen en kinderen… die pasten perfect in de minibus 💪🏻 #oef #relatietestinhittegolf

Tot op t eiland!

Overnachting: Mia’s huisje via AirBnb

Activiteiten: app “Van Mural Fest” toont je de murals van de vorige edities van het festival dat telkens begin augustus gehouden wordt. Kan je tevens offline gebruiken wat wel handig is. Mount Pleasant is een goede start! Terwijl wij er waren, was er ook in English Bay een vuurwerkshow en airshow. Heel leuk, enkel het begon pas om 22u dus niet bepaald kindproof gezien we buiten t centrum logeerden… ons hotel van 4j geleden had ideaal geweest 🤭

Openbaar vervoer: dankzij de iphone maps vonden we altijd heel handig de juiste bussen en aansluitingen. Haltes worden afgeroepen of komen op t scherm dus schrik om niet te weten waar je eindigt zonder mobiele data om mee te volgen, hoeft niet.

Een wifi check later bleek dat je niet perse een compass card moet kopen, maar ook gewoon kan tappen met je visa/mastercard. Je hebt vervolgens 90min om over te stappen en te wisselen tussen tram/bus. Alleen, heel veel van die toestellen gaven een rood licht met onze kaarten… echt alle chauffeurs lieten ons zonder betalen door. En niet enkel ons. Als je een briefjekm i geld liet zien of riep dat je maar een paar haltes meewilde, deden ze hetzelfde. 1 chauffeur stopte zelfs aan de lichten om een ticket te printen “voor het geval er controle zou zijn”… chanceke! Dus tja… we reden veel gratis 😎