Dag 91

We werden vroeg gewekt door de werkmannen die stipt om 7u begonnen in het huis naast Nicole en Joe. Het was dus niet te moeilijk om op tijd uit te checken ondanks t feit dat we weer veel te veel uitgepakt bleken te hebben 🤪.

Op de planning: Duncan totems. We kozen 1 van de sites met 3u gratis parkeren in het centrum uit en vonden gelukkig meteen een plaatsje. Het systeem is hier wel raar, geen parkeerschijf nodig maar je 3u gaat in vanaf dat je de auto achterlaat (oftewel volgens de locals wanneer de politieman de eerste keer passeert).

De totems vertelden allemaal mytische verhalen met een walvis, visarenden en beren. Steeds symbool voor bepaalde native stammen en belangrijke gebeurtenissen in het verleden. En t was niet moeilijk, je moest gewoon de gele voetjes op de voetpaden volgen en zo deed je een route door de hele stad langs de 40 palen van wel 4m hoog. Sommigen zo breed dat je je afvroeg waar ze die stokoude bomen toch vonden.

De meisjes vonden ons lunch adres de max: Ironworks creperie… je kon kiezen uit 4 soorten degen. Wij gingen voor original Belgian pancake mix. En dan die toppings… Het werd cream cheese met abrikoos, aardbei met slagroom, banaan met chocolade en ene gewoon met witte suiker. Maar we hadden evengoed voor gezouten pannenkoeken kunnen gaan met geitenkaas of vis/vlees. Zag er allemaal overheerlijk uit!

Netjes na 3u hadden we t wat gehad met de hitte en de totempalen & reden we in onze airco voiture naar ons volgende plekje!

Chemainus is een dorpje dat er als eerste in geslaagd is faam te vergaren owv muurschilderingen. Toen de houtindustrie op zn gat viel en na 120jaar de molen in Chemainus sloot, schakelde het stadje succesvol om naar toerisme. Dankzij de murals die in de jaren ‘80 op zowat elke beschikbare gevel gezet werden, verzekerde dit boerengat zich een internationale status als “mural town”. Heel veel verschillende stijlen verzamelden zich doorheen de jaren. Taferelen vooral over de geschiedenis van t stadje en de regio en minder als expressie van de kunstenaar. Maar hoe dan ook… de moeite om eens rond te lopen!

Toen het te warm werd en ijsjes niet voor genoeg verkoeling zorgden, doken we de zee in. Allee, het vrouwelijk gezelschap dan toch. De mannen vegeteerden terwijl in de schaduw. Christoph was een beetje moe van al die locals die maar praatjes wilden maken 🤪.

Rond 17.30 besloten we snel in te checken in ons motel. Dat was helaas ne dure tegenvaller. De 2 queensize tweepersoonsbedden waren aanwezig, maar verder moesten we t stellen met 2 handdoeken, 2 stoelen en ook maar 2 stuks bestek in onze “keuken” (tenzij ge kids met een slagersmes laat eten… want dat was er vreemd genoeg wel in onze kitchenette🤨) Achteraf bleek dat er ook maar warm water was voor 2 personen 🤪.

Gelukkig hadden wij geen plannen om zelf te koken. Er was net een Jazz optreden die avond en Ava had de hotdog en hamburgerstand van de plaatselijke Platsedoen gespot dus wij gingen sponsoren. De meisjes genoten en tijdens de pauze knepen we er tussenuit zodat de kroost toch niet te laat in hun bed zat… de gemiddelde leeftijd in t publiek piekte ineens weer 🤓.

Overnachting: Fuller Lake Chemainus Motel – geboekt via booking.com

Dag 92

We bleven geen seconde te lang in het motel en hopten terug Chemainus in. We deden het vervolg van de murals en namen een all day breakfast om de buikjes te vullen 🤪.

Onze volgende stek op Vancouver Island was Port Alberni. Daar reserveerden we een familiekamer in de jeugdherberg. Wel cool, want die is gevestigd in een oude kerk.

Het was wel eventjes rijden. Want we moesten 1,5u noordwaarts samen met – zo leek het wel – het halve eiland. Handig dat er zo maar 1 grote weg is telkens, maar dat maakt ook dat je wat last hebt van structurele files hier en daar…

Vlak voor het binnenrijden van Port Alberni stopten we nog even aan Cathedral Grove. Een super oud bos met bomen van wel 800jaar.

We deden 2 korte lusjes wandelingen die best toeristisch bleken. Ava slaagde er weer in om een bende Hollanders te vinden & een Canadees bompake dat Nederlandse ouders had… Content dat ze nog eens een babbeltje kon maken in “onze taal” 🤪

We checkten rond 18u in in de hostel en er werd meteen gevochten om de bovenste plaatsjes in de stapelbedden. Voor Noah lag er een grote matras op de grond. En om het feestje echt goed op gang te brengen, stond even later de brandweer aan de deur. De Nederlanders die in de suite naast ons verbleven, waren tijdens hun culinaire uitspattingen iets te wild gegaan onder de rookdetector. Wij trokken t stadje in voor een avondmaal.

Het grillresto op de pier had een heerlijke Thai dish voor Tine, een poutine waaronder de hamburger vermist was voor Christoph, een bord rijst met kip voor Lia & frietjes met kip voor Ava. Alleen, het strong Belgian beer bleek fruitig en met honing & de appel cider was werkelijk zo vies dat ik amper 3 slokken binnen kreeg…. Jammer.

We sloten de dag af met een optreden in de donut verkoopzaak. Er werd gefilmd en ongetwijfeld zijn wij in al ons enthousiasme op de lokale tv uitgezonden. Christoph smeet de meisjes dansend in de lucht en al snel stond er ook een klein jongetje met zn bomma aan t schuiven… die bomma liet ie staan, maar dat jongetje mocht ook van plezier kirren daar hoog in de lucht terwijl de rockmuziek uit de boxen galmde…

Overnachting: 3 nachtjes in Char’s landing hostel. Wij hadden kamer 2 met eigen sanitair maar er is ook een ganse suite waar je eigen wasmachine/keuken hebt en waar tot 10pers kunnen slapen. Die zag er netjes en nieuw uit! Geboekt via booking.com

Lia durfde uiteindelijk toch niet boven slapen en sliep onderaan. Nacht 1 ging dat goed, nacht 2 viel ze helaas uit bed en sindsdien was Noah zn vloermatrasje kwijt en mama bijgevolg ook haar halve matras🤪.