Op zoek naar koffie, zo begon de dag in Marble Canyon!

Lilleoot een uurtje verderop bleek Meneer Bauwens zijn redding. Een bordje met bakkerij & koffie over het toeristisch kantoor en we waren verkocht! Heerlijke appel en kriekenflappen, chocolade croissants en een kinderspeelhoekje.

We passeerden langs dorpjes met vervallen chaletjes, houten huisjes met errond een tiental autowrakken en allemaal rommel, hier en daar een mobilhome aan een huis vastgemaakt met een constructie van tentzeilen en palen. Het is duidelijk dat sommige van deze “native nation” mensen de eindjes moeilijk aan elkaar kunnen knopen en dat men er hier weinig van maakt dat een auto na een panne in de autoberm verder staat te roesten of oude mijnersinstallaties gewoon achterblijven op de plaats waar ze laatst ingezet werden. Mensen zijn duidelijk niet zo op orde gesteld en extreme hoarders van alles wat “ooit nog wel eens van pas kan komen” Ongeloofelijk hoe in zo een westers land – naar mijn normen – schrijnende constructies staan, ik zag in Afrika beter uitgeruste barakken… en dan te weten dat de echte toeristen dorpen staan te blinken met gloednieuwe lodges en prachtige houten chaletjes met een aardig prijskaartje.

We spraken in t bakkerijtje vanochtend met een man die met de fiets aan het touren was (hij was kano maker van beroep, hoe cool is dat wel niet) en hij vertelde ons dat de route die we deden tot in Whistler en Squamish een oude houthakkersroute is. Sommige stukken zijn wel 18% hellingsgraad. Enkele jaren geleden is die oude onverharde weg geasfalteerd, maar aan de hellingen zijn ze niet aangekomen, vandaar dat er echt her en der afremstroken staan of hellingen waar je kan op uitbollen als je te snel gaat of je remmen opsmoort… zou weer typisch iets voor mij zijn om daar autopech te krijgen, dus Christoph heeft gereden (net zoals de overige 7000km… 🤭!)

Whistler was ons te druk en Squamish daar sjeesden we voor we het wisten ook door. campings kwamen we nadien niet meer tegen dus ineens stonden we al in Vancouver! Beetje tegen onze goesting maar soit! Zijn we morgen – als de ochtendspits wat meezit – mooi op tijd voor het inleveren van de mobilhome…

En toen begon dus een 2u durende- evacueer de kinderen – help past alles nog wel in die valiezen- gevecht waar van Christoph niks snapte (dat is toch maar gewoon de kasten leeghalen?) I rest my case… neeeeee… dat is schikken, sorteren en veeeeeel nadenken….

Slaapwel!

Adresjes: the bakery; op de hoek net over het toeristisch kantoor, aan mile marker 0. Alles met lokale producten, super vers, leuk ingericht, wifi.

Overnachting: Capilano RV park (40 CAD geen voorzieningen), ongezellig langs de drukke baan, vlak aan het shopping centre met food court. Dumpstation, zwembad buiten, jacuzzi binnen, proper sanitair.