Back where it alllll started!

Mobilhome ingeleverd!

Ze zagen niks van de wieldop die kwijt was, en we gaven braaf t sterretje in de voorruit aan (ons 2e al dit jaar… snif)… dus dat deel…done and dusted!

Sidenote: Dus Vanessa, jij vroeg je voor de reis af wanneer we dit jaar autopech zouden hebben. Wel, niet zo spectaculair als uit de Corsicaanse bergen gerepatrieerd te worden met een kapotte versnellingsbak; geen ontplofte runflatband in een Noorse tunnel; geen steentje in de remmen zoals bij de Nieuw Zeelandse camper… gewoon een inieminie steeninslagske in Glacier National Park toen we ongeveer 6000km ver waren…

Naar de kapper!

Christoph moest zich noodgedwongen wagen aan een avontuur met een Vietnamees kapster bommake. No way dat hij maandag anders kon gaan werken… wel bizar dat ze niet eerst zijn haar wasten ofzo zoals bij ons. Hilariteit alom toen haar tondeuze na 2 stroken dan ook nog es weigerde verder te werken… ik zag t even niet meer goed komen 😝 Maar cava nog, al vond ze een langer kuifke nodig om – zo legde ze uit – zijn achteruittrekkende haarlijn te camoufleren.

Enkel minpunten omdat ze vond dat onze boy ook ne haircut nodig had… it s a girl!! En nee, van Ava’s haar moest ze afblijven daar is professionele Belgische hulp voor nodig om daar weer iets van te maken. 🤷🏼‍♀️

Restaurant avonturen!

Zo in een stad op hotel dan gaat ge dus meerdere keren per dag uit eten, wel, wij deden alle rare genante eet-momenten op 1 bezoekje aan de Italiaan 🤫 Ava liet een glas water al drinkend in 1000stukskes uiteenspatten. En toen we dan geevacueerd werden naar een nieuwe tafel en veiligheidshalve ook nieuwe drank kregen omdat de glasscherven echt overal zaten, besloot Meneer Bauwens zijn glas rode wijn over de maxicosi en zitbank leeg te keilen… en nu ruikt hij dus alsof hij ne drankwinkel overvallen heeft, en is het bad hier in onze hotelkamer een wipp-express beurt later omgetoverd tot eerste class wasmachine! Maar ik kan u zeggen, zo een tube wipp dat is veeeeeeel schuim… heeeeel veel schuim 🙀

Als ik mijn stal riek wil ik naar huis!

Ik weet niet of andere mensen dat ook hebben, maar eenmaal ik “naar huis” aan t gaan ben, kan t ineens niet rap genoeg meer gaan. De laatste 1,5dag in Vancouver hoefde dan voor mij niet persé meer. We hebben dan precies ook niet veel meer gedaan dan de locale horeca gesteund rondom Stanley Park en English Bay waar we verbleven…

Pay it forward!

Eigenlijk zijn wij ongeloofelijke bofkonten dat wij op reis kunnen gaan! Vandaag op onze laatste uren Vancouver besloten we dan ook iets inieminie te doen voor anderen. Zo gaven we onze appels weg aan een dakloze (en met een hele boomgaard aan appels hadden we helaas nog niet alle daklozen kunnen voeden in Vancouver), en onze Compass cards van het openbaar vervoer gaven we met het resterende saldo op de luchthaven lukraak aan de eerste 2 mensen die we tegenkwamen die een treinritje nodig hadden. De eerste Amerikaanse vrouw wilde ons persé betalen, maar we vroegen haar om gewoon ook iets goeds te doen… een klein gebaartje, maar als iedereen dat zou doen… t zou verdorie leuk zijn!

Hasta la proxima! Ciaokes Canada!

Adresjes:

Pasture to plate – Denman street – organic resto concept waar alles van 1 boerderij komt. Steak was ok, maar iets te beperkte kaart om aan te raden

Italiaans eten bij Centro – Denman street. Niet speciaal kids vriendelijk maar kei lekker en gezellig, zeker aanrader als hip koppel. Ook voor happy hour!

Ontbijten bij Red Umbrella – Davie street. Zeer uitgebreide menukaart, knus maar wel klein koffie theehuisje.

Overnachting: English Bay hotel via booking.com. Redelijk gedateerd maar het goedkoopste toen wij boekten. Mini studio met 2 2pers bedden en kitchenette. Bad was zalig voor de kindjes en super grote bedden, maar nu niet meteen iets wat ik – buiten de ligging- zou aanraden wegens het feit dat je echt veel straatlawaai hebt van het gebouw dat ze ernaast aan het zetten zijn.