Wat een dag…
Na een omeletje als ontbijt stonden wij bij openingstijd (10u pas!) in onze warme kleren klaar aan t Ijshotel van Jukkasjärvi. Met 2 betalende volwassenen mochten de kids gratis mee binnen & we namen snel de enige kinder poncho die er was (minpuntje toch wel!).
We waanden ons even ijsprinsessen uit Frozen en dwaalden door de ijsiglo. In de winter (en zonder corona) is er uiteraard een veeeeel grotere expositie (en ijsbar waar je (Absolut vodka) drinkt uit ijsbekers) en is alles nog impressionanter. Maar we keken wel al onze ogen uit.
Het ijshotel wordt gemaakt uit blokken ijs die men vanaf dat het vriest, uit de rivier snijdt en in hangars opslaat. Ondertussen is t al een ganse constructie met verborgen stalen bogen enzo, maar charmant blijft het wel. En voor de mensen die een overnachting overwegen, sinds een dikke 15j geleden zijn er deuren aan de kamers die zelfs op slot kunnen & niet onbelangrijk… wc’s!
De kamers hebben allemaal een thema die een bepaalde internationale ijssculptuur-artiest uitgewerkt heeft. Hierbij enkele van onze leukste foto’s…
Heel lang bleven we niet, want Ava had ‘s ochtends niet willen geloven dat t heel koud ging zijn en was onder de veel te grote cape, waarover ze meermaals struikelde, eigenlijk iets te licht gekleed. En in alle eerlijkheid… ik was mijn comfy sneakers vergeten te wisselen met mn bergbotinnen en mn teentjes vonden t ook best wel ok om al te vertrekken. (In principe is je ticket een hele dag geldig, maar wij keerden niet meer terug)
Nadien wilden we wandelen naar de Sami village, maar eerst zei de gps 160m verderop in te straat, toen werd t een km in de andere richting en uiteindelijk na een uur slenteren toch maar met de mobilhome gereden om dan zonder parkeerplaats te eindigen en t af te druipen 🤨 (reken daarbij dat ik s morgens een koude douche had in de mobilhome maar wel gloeiend heet afwaswater 😡 en dat mn kleine teentjes nog steeds maar matig ontdooid waren en je kent mn hangry modus 🤫)
We gingen snel picknicken (vulden de Adblue bij… echt elke roadtrip wel iets met ons vervoer 🤣) en waagden dan toch maar een 2e poging met iets meer geluk.
In het Sami Centre (Nutti Sámi Siida) kan je in principe rendieren aaien. Dat was eigenlijk onze voornaamste redenen om te komen… ex collega Kim was er enkele dagen geleden en stuurde heerlijke foto’s van haar kids bij de rendieren. Maar je weet hoe dat gaat… als je ergens op hoopt… de rendieren waren koppig en bleven in de stal liggen. We konden hoogstens wat konten fotograferen van toen ze -geirriteerd door de opdringerige toeristen- naar de kraal stapten waar ze niet gestoord mochten worden…
De kids lieten t niet aan hun hart komen, stapten ijverig in elke mogelijke rendiervlaai die je maar kon vinden 🙄 en bezochten mee de expo over de oude drooghutten, Sami kleding, oude tipi tenten en oefenden op lasso gooien om elanden te vangen… blijtsoep toen we ze uit de mini Sami speeltuin haalden.
We kochten in de winkel nog rendiervlees (de rendierpantoffels van 250€ lieten we hangen) en besloten te starten aan de uittocht naar het volgende nationaal park.
We tankten in Gällivare, vulden in de grote Coop supermarkt het vers brood aan (en Ok mss ook berlijnse bollen en wat donuts) en reden naar Stora Sjöfallet Nationaal Park.
We zochten een wildkampeerplek vlak voor het nationaal park. Helaas was de idyllische aan het water al volledig ingenomen (kleine echtelijke crisis bij t tussen de bomen weer achterwaarts slalommen) en eindigden we op een ongezellig stukje asfalt (Kirjaluokta Ratsplats) iets verder op met zicht op… een pyloon.
Maar door kinderogen gekeken was t er best spectaculair. Een gigantische berg kiezels (vermoedelijk om s winters boven de sneeuw te storten zodat de sneeuwketting/banden weer grip krijgen) en vooral… een stukje voor t bos met al wat nodig was voor onze avondmaaltijd.
De kids gingen hout sprokkelen alsof ze nooit iets anders deden, verzamelden stenen en genoten van ons kampvuur om de rendierburgers en hotdogs te maken… veel te laat zaten we in ons bedje!
Awaytodayblog 