Dag 18

De dag startte met fruitjesontbijt, ken je dat? Nee? Euhm, wij ook niet, maar we konden niet anders dan meegaan in t zelf georganiseerde en verzonnen ontbijt-feest van Ava. Iedereen moest aanschuiven aan t buffet van kersen, aardbeien, appel en banaan. Boterhammen waren optioneel…

We reden nadien door naar Hanksville waar we langs de weg – op zoek naar de dump die we nooit vonden – stootten op Carl’s Critter Garden.

Die man maakte van afval opnieuw kunst en stelde dat tentoon in een knotsgekke tuin. Hij had duidelijk ook wat hippie DNA en een portie crazy yoga vibes… je wist niet waar eerst kijken! Best effe leuk om te stoppen onderweg nr Capitol Reef, en als je er dan toch bent, zie dan dat je niet effe Carl moet helpen sleuren met picknicktafels zoals Christoph 🤭

In Capitol Reef gingen we -zoals steeds- eerst naar t visitor centre maar Noah was zo overstuur dat ik vluchtte. (Uit t centrum eh, niet van Noah) Wat ik wel leerde op die korte tijd? De naam Capitol Reef komt doordat de beige grote rots van het park lijkt op het capitool…

We deden eerst de Scenic Drive doorheen het park, want de campings stonden vol doordat t weekend was. We maakten wel effe gebruik van de dump met de traagste waterkraan van t heelal! Halfuur druppelen later… klaar om er echt aan te beginnen!

Doordat we enkel op het verharde deel bleven was die route vrij kort, al stopten we zeker 10.000keer om rotsten, aardlagen en ander schoons vast te leggen op beeld.

De kids vonden t soms maar stom en genoten liever van hun luisterverhalen en liedjes in de schaduw. En eerlijk, soms is dat wel handiger dan weer 3 autogordels fixen.

We deden 1 wandeling naar Hickman Bridge na t heetst van de dag. Die natuurlijke steenbrug kon de kids geen hol schelen, de mini sprinkler cakejes na anderhalf uur wandelen daartegen… genoeg energie om in een uurtje terug te stappen. Onderweg luid protest van Lia want overal stonden nummertjes, maar we hadden 2 plaatjes met een 4… en de 5 vond ze een ondersteboven 2 dus de ranger moest t paaltje komen herstellen volgens haar 😂

De petrogliefen vonden we in vergelijking met die rond Moab niet veel soeps, maar bon. Kunnen we toch ook afvinken….

Raar te bedenken dat de Mormoonse settlers hier met gezinnen met wel 13 kids naartoe kwamen (in 1 huisje ter grootte van onze living ofzo… zot!), aan de rivier groenten kwamen kweken en stillaan een nederzeting begonnen hogerop toen bleek dat de rivier constant overstroomde. Fruita de oude school temidden van de fruitboomgaarden herinnert nog steeds aan die tijd. Je kan ook heerlijk fruit gaan plukken en betalen per gewicht. Alleen, nu was er nog niks rijp!

We reden in de vroege vooravond het park uit. Zodra je dat doet, kom je weer in BLM land en zie je de kampeerders vechten voor om ter schoonste plekje. Wij kozen een plaatsje redelijk aan de ingang om onze 4×4 zenuwen niet te hard te stretchen 🤭

Overnachting: Canyon Walls BLM (iOverlander app) juist buiten t park. Ava en ik liepen nog eventjes bergop, kan je onze mobilhome spotten op foto 2?

Dag 19

Uitgeslapen en na een heerlijk verkwikkende mobilhome douche voor de kroost begonnen we aan de rit richting Kodachrome Basin State Park.

Alleen, het was pas na een half uur gebabbel en fluoreceren van onze wegenkaart dat ik doorhad dat we knal in de foute richting vertrokken waren na het tanken… Dammmmm pijnlijke stilte in de mobilhome want dat is een uur kwijt op een dag dat we dan al wat later op pad waren. 

De kids kregen nieuw gedownloadde Ridder Muis luisterverhalen en papa een blikje 7up voor wat suiker en hup rechtsomkeer… 

In Torrey vonden we dan wél de goede weg naast t tankstation van eerder richting de zogenaamde Scenic 12: All American Byway, blijkbaar de mooiste scenic route van Amerika… Benieuwd begonnen we. We werden onderweg vergezeld van nog een paar mobilhomes en pickups en de plaatselijke Harley Davidson meeting die zelfs niet eens de moeite namen aan de viewpoints om uit te stappen. Af en toe konden we een stokstaartje (alle zo noemen wij hen bij gebrek aan juiste naam) langs de kant van de weg verstijfd zien stilstaan…

We besloten in Boulder een deftige middagpauze te houden in een restaurantje (ons eerste, als je die twee Mc Donalds bezoekjes niet meetelt!).

Het werd de “Burr Trail Grill” ipv “Hell’s Backbone Grill” die ons stiekem had doen watertanden maar niet open was…

De resto’s serveren vlees van de aanpalende boerderij en damnnnn was dat een lekkere lamsburger. De meisjes deelden de forel met rijst, Ava luisde mijn potato wedges af en missie geslaagd! 4 lege bordjes! We waren best trots, want daar waar ze in de mobilhome soms kieskeurig zijn aten ze nu wel flink zonder morren dingen die toch niet meteen traditioneel gekruid waren 🙈.

Ergens rond 15u gingen we verder met onze scenic route. De wandeling naar de Calf Creek waterval die we eigenlijk wilden doen vandaag, werd geskipt. De meisjes dansten van Like me in de auto en moeder (ahja want papa dronk zn eerste lokale pintje) mocht het vervolg van de route met hellingsgraden van 14% en haarspeldbochten rijden. Wat een route! 

We hielden halt in Escalante Petrified Forest State Park. We betaalden snel onze 8$ inkom en probeerden ons klaar te maken voor de ”nature trail” tussen de versteende bomen. De kroost werkte 0,0 mee, de gratis wifi ook niet. Dus ongewild iets later gestart dan gepland, nog wat lastig van de oververhitte gsm en de gemiste opportuniteit om tijdens de wandeling foto’s te backuppen… de hike startte niet zo speciaal (en uiteraard beginnen alle stenen op elkaar te lijken 🤭). Tot ergens na een uurtje we zelf de bomen in allerlei kleuren op het steenpad herkenden. Gelukkig maar want t planneke dat we bij de inkom kregen waren we uiteraard in ons onhandig gehaast vergeten in de mobilhome (nogal nen tendens deze week, woeps!)

Net aan de trail van de “sleeping rainbows” keken we op de klok en constateerden we dat het hollen werd als we de zonsondergang in Kodachrome wilden halen… kinderen opjagen en t zelfde pad dan maar terug… een inwendig “aaaaah, fuck, waar is al die tijd naartoe – moment”. Lia liet t beste van zichzelf zien *insert schuldgevoel* en holde mee terug met haar kleine dappere beentjes… effe checken dat er geen mooie stenen in kleuter-broekzakjes verdwenen waren (er rust blijkbaar een vloek op mensen die stenen ontvreemden) en go go go!

T was van “Snel snel rijden, dan halen we t nog net…” Dat kleinere park staat immers vooral gekend voor de prachtige zonsondergang….

Rond 19u stonden we aan de inkom van het Kodachrome Basin State Park… snel onze 10$ betalen, boterhammekes smeren, hoofdlampjes mee en wij de prachtige natuur in die elke 5minuten wel van kleur scheen te veranderen.

De kids waren ongeduldig om t lampje aan t mogen doen (en uiteindelijk had moeder hun lampjes al kapot gemaakt tegen de zon 1,5u later onderging #momfail)

De “Angel’s Palace Trail” wandeling stond niet super aangegeven en misschien knepen we hem ook wel een heel klein beetje om 2,4km lang te verdwalen, dus we hielden het braaf en trokken gewoon weer super veel foto’s van prachtige rotsen… en avontuurlijke kids die mee op trot gingen met hun zotte ouders.

Terug aan de mobilhome stond er net een groepje klaar om met de ranger op pad te gaan en schorpioenen te gaan zoeken. We pasten en keken nog even met onze lampjes op t korte lusje (0,8km) daar en besloten een kampeerplek te gaan zoeken. De camping van t park stond vol, maar de ranger had ons verteld dat alles buiten de toegangsweg BLM land was en we best onze kans waagden op de dirtroad. 

Inderdaad, na 10minuten hobbelen op Cottonwood Canyon Road vonden wij een vlak stuk waar ook een 4×4 wildkampeerplek moest zijn volgens onze app. Snel slide-out uitschuiven en de kids in bedje overleggen… einde dag!

Overnachting: BLM land (dichtbij de IOverlander spots rond Cottonwood Canyon Road). Bij uitrijden park links op de dirtroad en dan rechts aanhouden bij eerste splitsing. Maar bij daglicht zijn er vast en zeker nog andere leuke plaatsjes 🤭

Dag 20

Rond 8u stonden we op onze wild kampeerplek klaar met onze extra 5$ om ons toegangsticket voor Kodachrome Basin State Park te verlengen. We wilden immers graag nog een extra wandeling aan ons palamares toevoegen.

Eerst besloten we onze mobilhome spik en span te maken aan de campground. Normaal moet je daar 5$ voor t dumpen betalen, maar geen enveloppes te zien… dus gratis! Check! Inkom al weer terugverdiend! 

We lazen online dat deze campground ervoor gekend staat om “devine” douches te hebben. Het hele gezin ging dus met zn toiletzakje aanschuiven aan de regendouches van de campgrounds 🤭. Zaaaalig. Manmanman, niks gelogen… deed dat effe deugd! Getegeld, proper, warm water a volonté… luxe!

We passeerden ook nog langs de “Wash n dirt”. 2,25$ voor een wasmachine (30min) en 1,5$ voor drogers (30min)…. We deden 2 machines van elk. Alles samen dus nog geen 10$! Met andere woorden, we zijn er dus echt opgelegd in Moab waar we Europese toeristenprijzen betaalden. Helemaal vergeten dat dat hier in de US zo goedkoop is. En alles was ook echt droog en belangrijk dezer dagen, niet gekrompen.

Eerste toeristen stop op Chimney Rock. We lieten ons servies nog eens kletteren, onze kasten vliegen gewoon open op de dirtroads, ondanks onze barricadeerkunsten met musketons en kapstokken of keukenhanddoek-dichtbind-manoeuvers. Benieuwd met hoeveel borden en glazen we eindigen deze reis 😅

De eerste wandeling op t programma was de 2,7km Shakespeare Arch trail. Al is de boog in 2019 ingestort… wel een kleine geruststelling dat we dat alsnog in de parkkrant te weten kwamen. Toen we het hele traject gestapt hadden, stond er immers iets van de boog op t bord en we waren al bang dat we t compleet gemist hadden tijdens het nemen van 1000 foto’s of woordspelletjes spelen met de kids. 

De trail liep echt door zoveel speciale stukjes natuur. Soms savanne, dan weer een bos, dan de kleurrijke stenen… t was ogen uitkijken wederom!

Na de Shakespeare Arch Trail kwam de zon aardig piepen en stretchten wij onze kids nog een ietsiepitisie beetje meer met de prachtige Angel’s Parade Trail van 2,4km.

Deze passeerde een prachtige box canyon en we profiteerden onder elke ietswat grotere boom of struik dankbaar van de schaduw (ik dus met een rugzak met mutsen/truien/jassen… het weer gaat hier op 1 dag echt alle kanten uit). De wandeling gaat wel de annalen in als de Skittles wandeling… Net zoals een tiental jaar geleden na een bloedhete dag verdwalen op de Lipa Stanza in Kroatië werden er misschien wel -net als mama toen na elke bocht een Skittle kreeg van haar lief – kleine kinderbeentjes gelokt in ruil voor een snoepje…

Tijd om Kodachrome vaarwel te zeggen en verder te rijden naar Bryce Canyon 40min verderop. Eerst nog een ijsje in t visitor centre, nog even tanken en supermarkt leegroven in Tropic en klaar om dit keer samen Bryce te ontdekken. Laatste keer dat ik in Bryce Canyon was, was ik net zwanger van Ava en alleen op rondreis met een vriendin. Christoph deed dit park met Kriskras in lang vervolgen tijden voor ik hem kende… en met zijn geheugen… jaartal onbekend. 

We hadden geluk… we reden recht naar de Sunset campground en konden daar nog t laatste plekje veroveren op de lus van mobilhome plaatsjes. Noooit gedacht dat dat zou lukken! Mobilhomes mogen tussen 8 en 20u niet parkeren aan de meest gekende viewpoints en de camping is net aan het sunset viewpoint. Bovendien stopt de free shuttle aan de ingang! 

We kookten spaghetti en sleepten onze kids voor een laatste wandeling mee naar het sunset viewpoint. T was al pikdonker toen we terugkwamen, niemand had eraan gedacht om een pillicht weg te steken… woeps, gelukkig kenden we de weg…

Overnachting: Sunset campground – loop A – site 244 overal vuurputten en verplaatsbare picknicktafels. Schaduw is overdag niet altijd optimaal maar je staat wel tussen de bomen. (30$ nacht / FCFS / enveloppe of boeken via Recreation.gov )