— Relaas van ons avontuur op 30/31 december —
Je kon een tijdje geleden hier Christoph zijn relaas over de “Crystal Ship” tour reeds in detail lezen. Dat is er zo eentje dat ik meer dan een jaar geleden op onze todo lijst zwierde. In 1 van mn lessen marketing communicatie kwam namelijk de marketeer van Stad Oostende als gastspreker en dat was gewoonweg reuze interessant. Vooral die streetart bleef me bij want wat hij marketing technisch kwam vertellen kan ik niet meteen herproduceren… woeps!
Er was ooit al eens een plan om een dagje Oostende te doen, maar toen werd dat een dagje extra Diksmuide en lang verhaal kort… ik had mn zinnen gezet op de “Crystal Ship” wandeling in de kerstvakantie. Zeker toen ik de “by night” foto’s zag passeren op instagram in de kerstvakantie.
“Lief, is t appartement vrij? Anders moeten we nadien in Nieuwpoort gaan slapen?” En ineens werd een middag -en avondwandeling Oostende een 2daags avontuur waarvoor ingepakt moest worden enal…. Snel kids voor tv gezwierd, wasmanden ondersteboven gekieperd op zoek naar spullen hier en daar en nog voor Meneer Bauwens z’n middagdutje rond was waren we ingepakt!
Crystal Ship was prachtig. Mijn leukste foto’s zag je misschien al via Instagram passeren… Hier mijn persoonlijke favorieten nog eventjes op een rijtje.
Na een deugddoende wandeling (inclusief Glühwein en oliebollen die minstens even veel kostten als we uitgespaard hadden door gratis te parkeren een beetje verderop), reden we snel verder naar Nieuwpoort. Zoals verwacht dommelden de kids al snel in slaap, t was dan ook ver na bedtijd (ahum ahum). Ava had heel de wandeling goed volgehouden & Lia had alvast een voorslaapje geplaceerd in de fietskarbuggy.
Het blijft verwarrend voor de meisjes om ergens te zijn zonder oma & opa. Net zoals ze in Westerlo niet snapten waar oma en opa dan waren, moesten we het ook nu echt uitleggen dat ze niet elk moment uit het berghok konden springen en kiekeboe gillen ofzo.
We sliepen zalig eenmaal het appartementje wat opgewarmd was en ondanks het late inslaap-uur waren onze kids klokslag 7u weer van de partij. Een bakker vinden die open was, was niet zo een probleem… maar een supermarkt waar er boter te vinden was voor op onze pistolekes een ander paar mouwen. Bon, het werden dan pistolekes met smeerkaas en hagelslag. Voorstel van miss Lia herself. Dat was volgens haar de perfecte oplossing…
Zodra we aangekleed waren na een zalig bad stond een strandwandelingetje op het programma. Een zalig winterzonnetje was van de partij en we pikten alvast 1 van de skipiste opdrachten van Winters Nieuwpoort mee onderweg naar het strand. En dankzij een lieve Limburgse mama die ongetwijfeld zelf ook amper zelf mee op de foto’s staat, hebben we zelfs een paar gezinskiekjes!
Na ons golfbreker avontuur (geef toe dat zag er toch uit alsof we echt ergens ver weg op reis waren) wilden we graag nog even richting Oostduinkerke wandelen. Helaas schatte Ava een sprong verkeerd in en belandde ze pardoes op haar staartbeentje op een puntig steen die dan ook nog eens – je raadt t al – midden in een grote diepe plas zeewater lag. Uiteraard gebeuren zo een accidentjes… telkens als ze hun waterdicht Ducksday pakje & regenbotjes NIET aanhebben… Gevolg: Een kletsnat kind… Bij winterse temperaturen zijn natte schoenen en kleren echt wel te vermijden, dus er zat maar 1 ding op… huiswaarts richting t appartement…. Maar wat toen gebeurde, echt… ineens hagelbollen op te strand. Het hele fenomeen duurde misschien maar 20 minuten maar ineens was heel het strand bezaaid met een witte gloed… De Oudejaars-menigte zette moedig door, niemand vluchtte. De mensen die op het strand rondliepen waren duidelijk allemaal “uitwaaiers” die kost wat kost wilden genieten van hun coronaproof-uitje!
We pushten Ava een beetje om nog vol te houden en namen nog een paar prachtige foto’s voor we naar het appartement terugholden en uit de reeds ingepakte zakken droge kleren tevoorschijn toverden.
Na een korte netflix en chill besloten we om toch niet gans de middag de woesies uit te hangen en gingen we alvast – volgens buienradar kon het – nog eventjes naar het het provinciaaldomein Koolhofput. Ditmaal uiteraard met laarzen en regenpakje, een dikke muts en een fietskarbuggy vol reserve en proviand 🙂 We hadden de parking en modderpaden gans voor onszelf.
Op zich in zomer ongetwijfeld wel een leuk groen stukje aan het water waar je graag eventjes tot rust komt tijdens het wandelen, maar nu was vooral het bruggetje in trek bij onze stenensmijters & deden we slechts een korte wandeling omdat het opnieuw begon te regenen en we weinig zin hadden om dan nog 1.5u tussen de modderige akkers verder te wandelen.
Dus rond ongeveer 14u trokken we moe, tevreden en met natte modderige schoenen huiswaarts voor Oudjaar… t is te zeggen, ik besloot alvast nog eventjes langs AS Adventure te rijden voor nieuwe stapschoenen om zo 2021 waterdicht in te wandelen…
Awaytodayblog 