Als de beren niet naar ons komen, dan gaan wij wel naar de beren! Op naar Sånfjällets nationaal park.
We smikkelden eerst nog lekkere ontbijtpannenkoekjes en begonnen dan aan de rit richting t park. Gaandeweg door de dag steeg de temperatuur gelukkig nog 10graden en konden we onze “naar kampvuur ruikende” fleece truien en lange broeken uitzwieren. 😂
Halfweg de route zagen we een outlet winkel voor outdoorkleren aan 1 van de skigebieden die we passeerden. Uiteraard moesten we daar even stoppen. Helaas wilden de meisjes wel alles hebben (Lia bij voorkeur een pluche hond van 13€) en zat t er voor ons niet meteen in om eens rustig te grasduinen tussen t trekkersgerief, de donsjasjes en windstoppers. We gingen naar huis met voor elk kind 1 item en je raadt t al… voor ons helemaal niets. 😯 Nuja, de baby heeft dan toch t allerschattigste fleece onesie jasje als hij geboren wordt deze winter! Ik ben helemaal fan! En Ava, die deed haar nieuwe handschoenen van de rest van de dag niet meer uit… bij 20graden 🤣
Het laatste stukje richting t park dacht Christoph dat ik een poging aan t doen was om de mobilhome carrosserie om zeep te helpen op t hobbelpad…. De weg lag er inderdaad maar wat begaaid bij… maar je moet iets over hebben om te gaan wandelen tussen de grootste populatie beren van Zweden!
We deden de familjeslingan van 2,5km. Een heel gemakkelijke wandeling waar we GEEN dieren zagen. Ook niet de bergkoeien en geiten van de locals die in het park grazen. Toen ik daar teleurgesteld over mopperde, zei Ava met de grootste serieux. “Maar jawel mama, ik zag al mieren, muggen en een vlinder!” Kinderen, heerlijk eerlijk! Dus, wij zagen vandaag niet de big 5 van Zweden maar de small 5 want even later volgden ook nog een bijtje en een kevertje. 🤪
En eigenlijk hadden we t kunnen weten, waar Ava en Lia in Canada braaf in de draagzak lagen te slapen met een tutje, konden de beren ons nu natuurlijk al van mijlen ver horen aankomen dankzij miss Groot Lawijt haar gezang en miss Klein Lawijt haar enthousiast geschaterlach.
En misschien maar goed ook, want bij nader inzien moet ik toegeven dat we in Canada bijna in ons broek pisten van de schrik toen we verse berenkak op ons wandelpad tegenkwamen 😂
Lia was wél vastbesloten beren te zien (en te aaien, die houdt zoooo van dieren) dus elke mierenhoop werd duchtig geïnspecteerd op sporen. Wist je trouwens dat t voor een beer veel makkelijker is om het gewicht van een eland aan mieren te eten per dag dan om effectief een eland te verorberen? En ze eten ook wel 6 emmers bessen per dag vertelde de interactieve wandeling ons.
Dolblije kids toen aan de parking de koeien net weer uit de bergen thuiskwamen & zelfs een mama geit met baby ons pad kruisten. De beren waren al lang vergeten!
Op het einde van de dag reden we door naar Fulufjället Nationaal Park, een park op de grens met Noorwegen. We hielden halt bij een wildkampeerplek waarvan de beschrijving van onze app vermeldde dat er hopen rendieren waren… het eerste wat we zagen, was een andere Vanomobil mobilhome van een gezin met 4 kids met zalig sappig Kempisch accentje.
Onze buren bleken een handige papa te hebben om onze nieuwe gasfles aan te sluiten. En we sloten de avond veeeel te laat af met onze voorraad Belgische pintjes aan t kampvuur!
Overnachting: N 62° 6′ 21″ E 12° 58′ 57 aan de rivier, maar dat bootje varen lieten we over aan de andere familie!
Awaytodayblog 
Heeey, na wat dagen terplekke wat te hebben verkend( we hebben de oversteek naar Noorwegen uiteindelijk toch niet gedaan…we hebben het het hier deze reis TE goed gehad), en ook tussen de wilde rendieren te hebben geslapen (jaja, zelfs je leest het goed; wilde rendieren kwamen op 10 meter van onze camper drinken. Zelfs als je 4 tierende boys bijhebt, kun je blijkbaar zoiets meemaken ), dachten we; we zullen de wildernisroute eens rijden. En toen viel mijne frang…”hebben die leuke Belgjes van van de week daar nu ook niet kort iets over gezegd?” Dus ben ik op basis van jullie namen in combinatie met het woord “blog” gaan googelen. Ik vond jullie direct terug! Wel leuk en handig, jullie blog. Wij wilden eigenlijk niet enkel rijdenrijdenrijden…en moeten een keuze maken tussrn de wildernis route of stora sjöfallet park….welke zouden jullie kiezen om te doen? Jullie zijn trouwens onze allereerste blog ever! Groetjes van de handige bootjesman met de gasfles (Kim), sociaal incapabele Sandra , Cisse, Warre, Josse en Berre
LikeGeliked door 1 persoon
Oooh maar zo cool dat jullie ons vonden. Op Sandra en Kim vond ik een heleboel eurovision maar niet jullie terug 😂. Stora sjöfallet vond ik wel heel leuk! (Dag 18 van de blog – heel leuke wandeling naar een uitkijkpunt waar je de sneeuw zag. Wel steil maar heel hard de moeite ondanks dat er dus in de regio veel van die pylonen staan en een deel van t NP onteigend wordt door energiebedrijven…). Christoph vond t stuk wildernisroute (bij ons dag 1 voor jullie dag 2 tussen t plateau van Stekenjokk en Vilhelmina ook wel tof – daar hebben we wel fijne watervallen gezien en op t plateau kan Kim met de oudste wel effe gaan mountainbiken dus mss is dat voor t ganse gezin nog wel t tofste… Geniet nog van jullie reis en kom zeker eens kamperen met jullie mobilhome kanten Waregem, dan steken we de pintjes fris en stoken we de Bbq warm!!!
LikeLike