Wat een geweldige dag!

Sidenote: En dat zeg ik niet omdat ik vandaag eindelijk terug mobiele data heb en kan posten over de laatste dagen en instagram schade inhalen 🙂

Na een veel te korte nacht, maar zwaar nagenietend van t kampvuur bij Kim & Sandra, wisselden we vanochtend nog even tips uit over t park én thee (kwestie van dat ik niet weer enkel warm water uit een naar thee geurende mok moet drinken 🤪). We namen afscheid van Warre, Cisse, Josse en Berre & reden vol goede moed naar t nationaal park in de hoop dat er nog parkeerplaats ging zijn!

Onderweg richting Idre zagen we al snel rendieren. Nu niet de 100den waarover mn ex-collega verteld had, maar toch in totaal al meer dan de hele reis samengeteld. Joepie 👏🏻

Rond de middag kwamen we aan in het nationaal park. Overal langs de weg stonden al auto’s geparkeerd (bijna was onze natuurlijke reflex van “wegwezen hier”) maar het was zoals de Vlamingen gisteren verteld hadden… mobilhomes mochten door tot de parking op het einde vlak voor de ingang. Yes! Een prima plaatsje… we graaiden snel alles wat eetbaar was bij elkaar en fabriqueerden een – euhm creatieve – lunch met fruit, plattekaas en koekjes. Euhm, winkels waar zijn jullie?

Ondertussen had ik op instagram een berichtje gekregen van Laure en Ulrike (@2travelmoms) die vertelden dat wij vermoedelijk in elkaars buurt zaten en zij een huttentocht gingen doen in Fulufjället. Wat een toeval, hetzelfde park als wij net binnenreden! Maar ja, dat is super groot, heeft meerdere ingangen en aan de auto’s te zien 100den bezoekers… elkaar tegenkomen is bijna zoals op de lotto spelen!

Maar ge raadt t echt nooit… op t moment dat wij van de parking naar de ingang liepen, zag ik hen gewoon net ook lopen een tiental meter voor ons. Ik herkende de kids vanop hun prachtige reisfoto’s en hun vrienden vanop de zalige blogjes over hun kano 3daagse enkele dagen geleden. Dus ik m’n grote klep open en maar roepen 😂 Eh voila… nu hebben we elkaar eens ontmoet. Daar moet je dan bijna 7000km voor gereden hebben om een gezin uit Asse tegen te komen!

Voor wie hen nog niet kent, zeker eens checken op instagram. Dankzij hen verzamelden wij een topadresje in de Ardense sneeuw eerder dit jaar, maar even goed een pak tips toen we Canada aan t voorbereiden waren. En ze doen echt hele leuke trips en reizen met hun dochters Alice en Jeanne!

• 

• 

• 

• 

We lieten de kids even samen spelen en vertrokken dan richting Njupeskär. De langste waterval van Zweden!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Er waren verschillende wandelingen. Wij kozen voor oranje (Jaktfalsleden 6km). Het eerste stuk liep samen met de mega toeristische gele route (Njupeskärsleden 4km). Dus tot aan de waterval was het relatief druk en kruisten we af en toe andere wandelaars of kwam de geur van versgebakken hotdogs ons tegemoet op de picknickplaatsen.

We hielden een relatief lange rustpauze aan de waterval zelf waar t een beetje nevelde en we wat konden afkoelen. Ondertussen is t 20gr en we waren toch veiligheidshalve maar met trui vertrokken 🥵 maar dankzij de bergop totaaaaaaal overbodig 🤪.

Na de waterval was t tijd om de “gele route” mensen te ditchen en op de avontuurlijkere route verder te gaan. We lieten meteen vrijwel de hele meute achter en waren echt bijna alleen met t prachtige uitzicht.

Het was best pittig bij momenten, maar ooooo zoooo mooi. Absoluut in mn top3 van deze reis!

Lia vloog meteen in de draagzak. Die is volgens mij ineens uit al haar schoenen gegroeid. Haar voeten doen steeds pijn en eentje heeft al een wonde op de hiel, dus ik kan me indenken dat stenen opklauteren dan minder leuk is! Maar dit was nu eenmaal echt geen dag waar ze Ava haar laarzen of stapschoenen kon inpikken… bovendien hadden wij een korte nacht gehad en had ik weinig zin om constant peptalk te verzinnen of Indiaan zittend gat weer recht te trekken 🤪

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Bijna boven de waterval waren Ava en ik na een fotoshoot aan een riviertje eventjes het pad (en de wederhelft) kwijt. We moesten echt klauteren over grote rotsen van de waterval. Niet super gevaarlijk ofzo – en ze is al mega getraind in de juiste niet wiebelende stenen uitkiezen – maar ik was toch blij toen we bovenaan Ulrike opnieuw tegenkwamen en ik wist dat Christoph verderop stond te wachten aan de brug op de top! Yes, dan hoefde ik niet het gewone pad terug bergafwaarts om hem te zoeken 😎. Sjanske!

We wandelden naar beneden en zagen t laatste uur heel treiterachtig het naturum en de parking liggen meters onder ons. Het was toch ook nog wel verdacht veel bergop en korte stukjes steil naar beneden. Ava sukkelde een paar keer op haar poep (we waren ook al weer enkele uren op weg) maar dankzij de belofte van een ijsje in t resto beneden, kon ze uit haar onderste energiereserves putten (de OLE koek van mama en de smarties deden mogelijks ook wonderen).

Om 16.58 stonden we terug aan t startpunt met een hoofd vol prachtherinneringen. We hadden de kids een beetje gepusht omdat we onthouden hadden dat dat resto met ijsjes sloot om 17u, maar gelukkig bleek het 19u!

We bestelden rendierburgers en pannenkoeken (de onze zijn toch lekkerder hoor 😝!) en trakteerden de kids nog op het beloofde ijsje terwijl wij onze suikers aanvulden met een lättöl van 2,2% (zat gaat ge hier niet worden van dat bier 😝) en een echte pepsi!

• 

• 

Ons vermoeden dat de bengels wel doodmoe in slaap gingen sukkelen tijdens t laatste stukje “kilometers pakken” bleek onterecht. Ze zongen uit volle borst en speelden de gekste rollenspelen. Je hoort daar soms wat hoor, die fantasie! 🤩

Rond 21u vonden we dan EINDELIJK een dumpplaats voor onze overvolle WC (oef!) en ons afvalwater. We besloten gezien t uur halt te houden aan de rivier net achter de parking. Niet super idyllisch maar ‘t geluid van de rivier doet je vergeten dat je eigenlijk maar een 50tal meter van de “autostrade” staat.

En we waren t rijden eigenlijk ook gewoon beu. De kids vlogen na een verhaaltje van Lotte en Pieter meteen in hun bedje en lagen 10min later al diep te ronken!

Overnachting: N 60° 53′ 57″ E 13° 23′ 13″. De prachtig nieuw aangelegde parking met zwembad verderop ( N 60° 54′ 18″ E 13° 22′ 8”) aan de afvalwaterdump is eigenlijk veel toffer, maar wij hadden geen zin om te betalen en je had bovendien weer een Zweeds rijksregisternummer nodig op eerste zicht op je op de computer te registreren…