Toen we er gisteren voorbij reden wisten we eigenlijk al dat we een fout maakten…. En al helemaal toen we de foto’s zagen die mijn ex-collega Kim er maakte met haar kids vorig jaar.
Dus, vanochtend eerste werk terug naar Skuleskogen nationaal park. We kozen voor de noord ingang omdat die nu eenmaal het dichtste lag bij t dorpje waar we overnachtten. De baan er naartoe, was de laatste 2km zo eentje waar je steentjes tegen de carrosserie hoort ketsen en hoopt dat er geen steentje tegen de ruit vliegt 🤞🏻.
Aan de parking kregen we nog wat advies en plannetje van een Zweeds koppel, ik negotieerde met Ava over haar outfit (uiteindelijk liet ik haar de mooie rok en glitterkniekousen dragen in ruil voor deftige stapschoenen) en Christoph maakte de kindjes hun rugzakken (die ze amper 500m droegen en dan bij papa in de draagzak vlogen 😅)
De wandeling is 4km enkel en iedereen vertelde ons dat we toch wel een dagje weg gingen zijn. Daarvan geloofde Christoph dus geen snars. Hij lachte me bijna uit met al de drank en t zwemgerief die ik ging meezeulen 😅
De meisjes begonnen dapper aan het stappen wat al gauw klauteren en hindernissenparcours werd…
De eerste stop aan een meer met zandstrand beloofden we de kids om te zwemmen op de terugweg. Daarna klommen we tot aan de waterval waar we ons eventjes konden verfrissen.
Hier begon t pas echt steil naar boven. Het pad met boomwortels werd vervangen door mul zand vol stenen. Dapper gingen we verder. Op sommige plaatsen waren de “tredes” zelfs bijna te hoog voor onze kleuters maar ze gingen onverstoord verder.
We hielden een lange lunchpauze aan het meer op 1km van de kloof. Het zwemgerief kwam zelfs even boven.
De lunch zelf was niet veel soeps gezien we (lees: ik) t beleg vergeten waren… pistolekes met appel dus. Njomnjom 😄
Na de lunch lieten we de zonnebadende mensen achter en stapten we nog naar de top van de kloof. Pittig met Lia die tegen dan best al wel wat moe begon te worden. Afleiden werkt bij haar t best dus ik speelde mee met haar Paw Patrol fantasietjes.
Met losse stenen en een ongeleid projectiel naast me had ik niet veel tijd om foto’s te nemen. De plaatjes die ik wel schoot, doen de kloof ook helemaal geen eer aan…
Zoals altijd gaat de terugweg naar beneden een pak rapper. Je weet dan namelijk al welke punten je zal voorbij wandelen. Lia wandelde nog mee de kloof uit tot op t plateau waar we onze fotoshoot hielden met op de achtergrond t meer waar we gepicknickt hadden. Daarna stopten we haar in de draagzak. T bengeltje sliep nog geen minuutje later…
Ava stapte de ganse wandeling flink uit. De laatste km beloofde ik haar chipjes ipv zwemmen in het meer (dat ondertussen in de schaduw lag). We vlogen allemaal als wilde zwijntjes op ons aperitiefje. Meteen die stapschoenen uit en eventjes bekomen.
De kindjes kregen ook nog een verrassing uit het speelpakket (elk een boekje en nieuwe stempeltjes) en waren een half uurtje aan t knutselen voor we op zoek gingen naar een plaats waar we ons afvalwater en wc konden lozen.
De camping in Överhörnäs die ik uitkoos bleek vol te zitten, dus we reden naar de haven in Örnsköldsvik. Die betaalparking waren eigenlijk asfalten staanplaatsen op t dok hetgeen ons toch ook maar onveilig leek voor de kids ondanks t mooie uitzicht.
We gebruikten de gratis faciliteiten en reden terug naar onze wildkampeerplek aan het Lomsjön meer waar we gisteren ook de nacht doorbrachten.
Als echte Zweden sloten we de dag af met gegrill.
Overnachting: opnieuw aan de badplaats naast t Lomsjön meer. N 63° 20′ 0″ E 18° 40′ 0″
Awaytodayblog 