Remember dat ik een tijdje geleden hier vertelde over ons Kersttripje naar de Kempen? Wel, hierbij eindelijk het vervolg van dat mama-dochtertripje.
Dag 2 in de kempen zag er veelbelovend uit. Wekkers om 6.30, netjes ontbeten, warme kleren aan (gelukkig was alles droog na een nachtje bij zowat elke chauffage in het huis), warme douche voor la mama…. just nog eventjes de warme chocomelk maken en de kids auto-klaar maken… eventjes buienradar checken en Stefanie laten weten dat t droog gaat blijven en… ERROR ERROR…Oooo help die melk kookt over! En newsflash met een pot overkokende melk door de keuken hollen is echt garantie voor een giga opkuisfeest… daartegen was de doos Nesquik van de trap opkuisen echt een peulenschil… 🙄
Na een grondige poetsbeurt, zwierde ik ein-de-lijk de grote thermos met mogelijks toch een beetje aangebrand ruikende warme melk van poging 2 en een kletske nesquik (de overschot na Lia haar trapinauguratie) in de auto. Kindjes snel een laatste toiletstop, vuile schoenen aan aan de voordeur om te verhinderen dat er een ganse schoonmaakploeg moddervoetsporen moet dweilen en hupsakee off we go. Again ERROR ERROR
Als eerste bracht ik Ava naar de auto. Net op dat moment besloot kleine bandiet Lia de voordeur dicht te smijten. En je raadt t al de huissleutels zaten uiteraard netjes langs de binnenkant op de deur. Owboy opdracht van de dag werd ineens een 2,5 jarige uitleggen hoe ze een draaiklink moest openen. ERROR ERROR… Lia ging liever op wandel in het huis, vond het alarmbakje veel interessanter dan de klink & ze kroop op de trap om daar uit het grote trapraam terug te wuiven naar rustige/kordate/boze/gillende/gefrustreerde/ (kies zelf het meest toepasselijke woord) mama.
Soit na 15min roepen tegen dovemansoren, besloot ik dan toch maar m’n ouders aan zee (wakker?) te bellen… Uiteraard was een emergency key de enige manier om de deugeniet-kleuter weer herenigd te krijgen met het gezag. Het backup plan van haar richting het rolluik knopje te lokken mislukte immers ook al (Had m’n preek van die ochtend om niet te spelen met dat bakje dan toch indruk gemaakt zeg, deju toch)
Gelukkig kwam een kwartiertje later een reddende engel met de reservesleutel en werd t wachten wat verzacht door animo van Stefanie en haar 4 bengels die duidelijk wel correct en zonder hindernissenparcours de deur uit geraakt waren.
Soms vraag ik me echt af hoe ze dat doet. Ik zweer u die vrouw heeft een superwoman cape. Ze runt een huishouden waar ge letterlijk van vloer kunt eten (volgens mij durft haar jongste kanjer dat ook wel zeer letterlijk te nemen af en toe), is een businessvrouw met haar eigen webshop in preloved kinderkleren (check zeker eens De Kleine Kapstok voor prachtige pareltjes) , zit in t schoolbestuur, ze sport ter voorbereiding van een halve marathon, ze kookt lekker vers en gezond en heeft bijvoorbeeld al een 3gangen menu klaarstaan om 10u s ochtends als ik amper aan de dag gestart ben, is communicatiecentrum van dienst voor al haar vriendinnen die even over hun vent willen zeuren (eeuwige dankbaarheid en als advocate heeft ze zwijgplicht ofzoiets :p) …. En, zij slaagt die er dus wél in om 4 aangeklede kinderen het huis uit te krijgen en wandeldeadlines te halen zonder een home-alone scene 🤔 Ik doe dan nu een diepe buiging voor mijn busmaatje van weleer. Die 25jaar dat we elkaar kennen, dat vieren wij uiteraard zonder kids/vent zodra die Corona shizzel hier over is.
Terug naar de orde van de dag: Na het “bevrijden” van Lia, reden we eindelijk naar Kasterlee. Ik kende Kasterlee al wel een beetje van Herfstontmoeting met de scouts & een biologie uitstap in het middelbaar, maar de Hoge Mouw had ik nog nooit verkend…. enkel gespot op de instagram van Roadtripsmetkids en de facebookgroep van “Wandelen met kinderen” die sinds corona best veel mensen op weg zet met inspiratie.
We besloten enkel de wandeling van de slapende reus te doen aangezien er in de namiddag nog andere plannen waren voor een deel van Stefanie’s kroost. En 7km leek ons dan voor de kleinste stappertjes wat optimistisch dus het kabouterbos lieten we voor wat het was.
De wandeling die we volgden (of toch poging toe deden) kan je makkelijk terugvinden op de site van Provincie Antwerpen of gemeente Kasterlee. Alleen, zo bleek in het bos… lopen er daar veel wandelingen door elkaar (ook eentje met super tof ingelezen verhalen die we toevallig tegenkwamen aan het speelbos bij de start). De plakkaatjes die wij dachten te moeten volgen, leidden ons wel tot aan de slapende reus… maar…. niet terug naar de auto…. We zaten dus alsnog ruim over de 7km in een dolle poging om zelf de weg terug te vinden. Maar, Ava stapte als een pro terwijl ze beurtelings met elk van de meisjes “ik zie ik zie wat jij niet ziet” speelde & Lia liet zich gewillig dragen door la Mama dus genoot ook met volle teugen van onze uitstap… zelfs toen mama op een klein paniek momentje wild in alle richtingen begon te crossen toen Gust de pist in was omdat hij vond dat het te lang duurde dat de mama’s de weg aan het uitdokteren waren op de stapkaart… Ik zweer het u, amper 2 jaar en hij stapte de volle 7 km, croste met zijn loopfiets in alle richtingen en deed dan nog eens sidetracks om zich te verstoppen… de “stappersheld van de dag” medaille had hij meer dan verdiend!
Moe van die extra lange wandeling, maar toch nog mooi binnen tijd kwamen we terug aan de auto. De (verbrandde?) chocomelk lieten we voor wat hij was en we crosten huiswaarts… ik hoef u niet te zeggen zeker dat het die 30min op de achterbank zalig muisstil was? #uitgeput
En toch, toch gingen we in de namiddag nog voor een nieuw avontuur. Geloof het of niet, onze meisjes waren eigenlijk nog nooit echt in een echt zwembad gaan zwemmen. Hot springs, rivieren, opblaaszwembadjes you name it maar het zwembad (van Westerlo) was onontgonnen terrein… Dankzij Stefanie en de namiddagcrew, kunnen we ook dat van ons lijstje schrappen nu. Want waar andere steden enkel baantjes trekken aanbieden, is boeregat Westerlo wél de place to be om te zwemmen met kids. Buiten ons was er nog 1 papa met 3 dochters en that’s it dus ongeveer 2/3 kids per zwembad… niet slecht eh zo een bijna-privé sessie als kennismaking…. enkel de briefing vooraf had beter gekund. Enkele voorbeelden: 1) omwille van corona passeer je bij t binnengaan enkel een familiekleedkamer & volgens mijn meiden was t dan ook doodnormaal dat ze putteke winter in hun badpak oma’s huis zouden buitenlopen “naar het zwembad”… dat je niet zomaar in badpak in de autostoel kon, was toch eigenlijk niet echt niet waar? 2) zelfs buiten wachten tot ons zwemuurtje startte, moest volgens Lia mét bandjes aan, want als we gaan zwemmen moeten we zwembandjes nietwaar? Ik vreesde even dat ze dachten dat de gracht rond het gebouw het zwembad was, maar bon… ook dat kwam goed!
Zalig middag, oververmoeide kleuters… dus ook de avond was echt dolle pret… #teamikwilnietslapen.
Tip: zoek dus op voorhand op welke wandeling je liefst wil doen. Combineer idealiter de slapende reus nog met de kabouterwandeling. Wij parkeerden aan de Holle Weg (zie kaartje) en dan moet je dus de rode bordjes met de eikel of het blaadje volgen voor de wandeling van 3,7 km. Parkeer je aan de Kabouterberg dan volg je normaal gezien de blauwe bordjes met de kever of het bloempje. Deze wandeling is 3,4 km.
Meer weten over hoe de provincie het gebied tot stand bracht (iets wat Christoph altijd reuze interessant vindt… neem hier een kijkje)
Awaytodayblog 