Tag: bos

Dag 11 – Höga Kusten

Geplaatst in Kinderwandeling, Roadtrip, ZwedenGetagd , , , , , , , Een reactie plaatsen

Kleine stockup in Härnösand voor we hogerop de beschaving (?) achterlaten… of duurdere prijzen treffen (?) of gewoon omdat we honger hadden en een grote supermarkt zagen naast t tankstation??

Hoe dan ook, we hebben nog steeds diepgevroren vacuum vlees maar de diepvries was halfleeg en zo een supermarkt in Zweden is altijd eens een beleving. Het opvallendste is de giga rayon wasa smörrebröd en het feit dat ze letterlijk alles – gaande van erwtensoep tot mayonaise of gehakt – in een plastieken worst verkopen. De kids zorgden ook voor een extra voorraad frisco’s! Christoph kocht Marabou chocolade alsof zn leven er vanaf hing en de meisjes kozen Singoalla koekjes die ik op Erasmus ook steeds at (trouwe fans weten dat Ikea ook enkele varianten heeft)

Feest, 2 volle kinderwinkelkarretjes buiten voor minder geld dan ik in den Okay uitgeef en de mobilhome weer voorzien van vers brood en lekkernijen.

Vandaag stond de Arknat route op ons programma. De Höga kusten zijn op zich al zeer impressionant als kustroute, maar Christoph vond uiteraard iets online om t nog meer “ons” te maken. Een intiatief waarbij er op de mooiste uitkijkplaatsen tijdens die 130km lange route houten architecturale pareltjes gebouwd werden door vrijwillige architectuur en bouwkunde studenten. Moest hij zelf nog student zijn, ik was hem 14d kwijt volgende zomer om wat te timmeren en boomstammen te versleuren door t bos. 😂

Het eerste viewpoint “Stranded” was een korte wandeling door het bos vanop een plaatsje dat ons net breed genoeg leek om de mobilhome nadien weer uit weg te manoeuvreren. Het bleek een prachtige schuilhut aan een strandje waar we eventjes stenen gingen gooien en onze voetjes onderdompelden.

Het tweede viewpoint “Over the edge” konden we niet meteen vinden (ze staan nergens aangegeven en t is dus werkelijk op gps coordinaten zoeken in de buurt) maar gelukkig op wandeling 2 wél.

Over the edge was een constructie die met de helicopter ingevlogen was en ter plekke geassembleerd werd op de klif waar ooit een oude wandelhut stond. Ava en Lia noteerden ijverig hartjes en tekeningen in de wandellogboeken die teruggingen tot 2005. Christoph bestudeerde hoe het beter kon 😆

De derde was heel speciaal vond ik zelf. The tree cube was een toffe boomhut (met plaats voor zeker 3 volwassen slapers). Je moest het deurtje bovenaan openen door een steen naar beneden te trekken. Je had er een prachtig zicht en moesten we ons hotdog gerief bij gehad hebben, t was een ideale bbq plaats!

Nadien gingen we op zoek naar een idyllische slaapplek maar bijna alle inhammetjes waren privé aanlegsteigers of van vakantiehutjes. Dus, uiteindelijk hielden we een uur later halt in Docksta op een gratis kampeerparking langs de E4 met picknickbanken, bbq en verder enkele boten en aanlegsteigers die je de luide autostrade moeten doen vergeten.

We hadden de kids hotdogs beloofd en zo geschiedde… Zweedser dan dit wordt t niet (mini broodje en super lange worsten zijn hier namelijk dé way to go)

Morgen het vervolg van de route!

Torwoud (Torhout)

Geplaatst in Kinderwandeling, Natuurdomeinen, West-VlaanderenGetagd , , , , , , , , , , , , , Een reactie plaatsen

Kort verslag en pleidooi voor reservekleren!

Torwoud prijkte al weken bovenaan mijn/onze wishlist. Niet super dichtbij voor ons dus we kozen een lange zondag zonder plannen.

De rit was idyllish (lees een traktor voor ons die 20min lang exact dezelfde smalle weg nam), de parkeerplaats bleek niet op t gps adres… goeie start dus. Maar bon rond 11u stonden wij aardig ingeduffeld klaar voor onze wandeling: Kids met dikke skikousen en meerdere truien onder hun Ducksday pakje, heerlijk warme laarsjes, koekjes en lekkers in onze jaszakken. Helemaal klaar voor een giga avontuur…

“Lief, eerst de wandeling zeker?” “Nee Christoph pakt eerst t speelbos. Lia heeft niet veel geslapen vannacht en ze gaat straks in de draagzak willen, dus laat ons eerst naar t speelbos gaan dan heeft ze dat toch meegepikt…”

{ note to self } Hij zou na 9 jaar toch moeten weten dat ie af en toe beter zijn goesting kan doordrijven…

Het speelbos startte veelbelovend en is zeker de moeite als het weer warmer weer wordt. Een beetje in de vibes van het Ijzerboomgaard waterparcours in Diksmuide, alleen kleiner. Duidelijk een goed studiebureau in de regio als t gaat over groenruimte inrichten! Waarom verzinnen zo iets niet in Waregem? Wacht, ken ik daar geen diensthoofd ofzo? 🤣

Het water zat onder een zalig ijslaagje, eenden kwetterden en van de vele wandelaars die de parking deed vermoeden, was er niet zoveel te merken…

Ons oog viel al snel op de kids een beetje verderop die door t water liepen. Die ervaring wilden we uiteraard ook! Het houten pad lag amper enkelen cm onder water maar dat was uiteraard geen probleem voor onze laarzen en ducksdays!

Terwijl Lia en Christoph meteen richting t water snelden, visten Ava en ik enkele ijsstukken uit het water op. Toch prachtig hoe kids over iets stoms als een brok ijs verwonderd kunnen zijn!

Het houten pad staat normaal niet onder water, maar de regen van gisteren toverde blijkbaar een nieuwe attractie tevoren. Wat jammer dat Lia niet echt meewerkte voor de topfoto. Ik was ook net iets te bezorgd gezien ik geen idee had hoe diep de plas was. Soit, we wandelden naar de overkant en spletsten er op los!

De kids wilden meteen het vervolg van t speelbos verkennen. Ze spurtten als een pijk uit een boog naar de klimtoren. THE END.

Ja je leest het goed, THE END… amper 20min na aankomst gleed Lia face forward uit op een stuk ijs in een modderige plas, viel ze zo dat het water haar mouwen en laarzen binnensijpelde. En bij 1gr verder wandelen met kletsnatte tenu was niet verstandig.

Een extra jas en 3 fleece dekens zijn helaas geen broek en sokken… moeder noteert nu alvast dat geen reservekleren meepakken een domme stoeme dwaze beginnersfout is!

Maar Torwoud, we ll back!

Parkeren: Domein Groenhove

Tips: reservekleren! Veel reserve! Als in voor elk kind en uzelf voor t geval ge een kind moet gaan rescuen na een moddergevecht met een plas 🤪

Orveytwandeling (Zwevegem)

Geplaatst in Kinderwandeling, Natuurdomeinen, Natuurpunt, West-VlaanderenGetagd , , , , Een reactie plaatsen

Zondagochtend keek de strijk aanlokkelijk, maar de krakende vrieskou buiten nog aanlokkelijker! Dus we besloten onze kids snel (relatief bij kleuters eh) van 5 lagen dikke kleren te voorzien (leve oma die graag wollen truien breit), haalden de skisokken van vorig weekend nog eens boven & gingen voor een volledig nieuwe outdoor Ducksday tenu voor beide kids.

Ava vanaf nu te herkennen aan de blauwe streepjes en Lia doet de pre-loved rode blokjes van Ava voortaan aan… maar wel op haar eigen manier uiteraard. Zo hoort volgens haar bovenop de kap nog een muts van oma 😜

Christoph heeft in de keuken een steeds hoger wordend stapeltje prints liggen van wandelingen, krantenknipsels met tips (en andere rommel waar ik nu niet over ga uitwijden 🙈). We kozen voor 7km in de buurt van Moen en Zwevegem. Het printje van Natuurpunt zei “ oude spoorwegberm, vaarttaluds, een bos met shetlandpony’s en bosanemonen, kanaal Bossuit-Kortrijk”. De sectie “Toegankelijkheid en faciliteiten” vermeldde iets van honden aan de leiband (wat velen trouwens niet deden! Jammer want we zagen een haas en fazant dus het wildlife zou t zeker appreciëren). En verder waren wij dus vooral gefocused op onze kids zo snel mogelijk mee uit de deur te krijgen! Het feit dat er niet letterlijk stond dat het vlot toegankelijk was met een buggy, viel ons dus niet op!

Rond ongeveer 11u pikten wij t laatste parkeerplaatje in bij de start van de route.

Deju nog mensen hadden t zelfde idee of wat? Eigenlijk was onze route in vergelijking met ons weekendje sneeuw Ardennen vorige week een pak drukker. Toen kwamen we op 2dagen misschien 10 wandelaars tegen en vandaag echt 100 ofzo. Memo voor onszelf: knooppuntwandelingen zijn extra populair bij zondag-wandelaars die graag een frisse neus halen!

We startten de wandeling langs de oude spoorwegberm. De ene na de andere tegenligger keek bedenkelijk naar onze buggy en 1 koppel raadde ons gewoonweg af om verder te wandelen met onze pagadders vanwege de modder. Uiteraard waren we daardoor eens zo vastberaden. Ook als dat betekende dat we een veel te smal pad vol paaltjes in de giga modder moesten trotseren tot een nog smaller padje vol bobbels ergens op een mountainbikeroute. Ej wij zijn wel avonturiers eh 😂

De echte avonturiers vragen zich uiteraard af waarom wij de draagzakken niet meehadden. Wel 2 thermoskes warme chocomelk, een pak koekjes en 2 kids van elk 17kg. Geef toe, gij duwt dan toch ook liever een buggy dan dat hele gewicht op uw rug? Maar owboy…. had ik geweten waar we voorstonden, we hadden met veel plezier de draagzakken meegegritst! Ava stapte immers de volledige 7km uit en beurtelings ons patatje Lia had nog wel gelukt op momentje dat zij t moddervreten beu was!

De fietskar hield dapper vol (en zo wij ook met hier en daar al eens een moddervalpartij van een kleuter in aangepaste tenu.)

Na ongeveer een dik 1,5u ploeteren en ons eerste koekje, een wildplaspauze – waar ons meiden ondertussen zo pro in zijn dat ze ook totaal geen graten zien om temidden een stad te denken dat elke voortuin-boom dienst kan doen om eventjes beschut pipi te doen 🙀 – en veel gestap en gesleur later bereikten we t kanaal waar het tijd was voor onze warme chocomelk. Leve cécémel en enkele thermosjes!

Het stukje asfalt was welgekomen! En nadien was het hindernissengehalte ook een pak minder. Al misten we ergens een klein stukje – in een poging om een deel van de route af te snijden – en moest Christoph daardoor toch nog eens z’n bodybuilder-skills boven halen 🤷🏼‍♀️

Tot slot doken wij het Orveytbos in dat zo mogelijk nog populairder werd naarmate we verder door wandelden. De bosanemomen en shetlandpony’s waren uiteraard nergens te bekennen, maar we kwamen wel juf Ann tegen en een pak kindjes die de BLOB wandelzoektocht deden. Je merkte echt dat een pak bubbelende families daar afspraken voor een korte uitwaaipauze.

Bijna 4u later kwamen we met een duttende Lia (kwam die fietskar toch nog van pas!) en een trotse Ava (7km check!) moe, modderig maar voldaan weer aan de auto uit!

Parking: wij startten in Stationsstraat 116, Zwevegem waar ongeveer een 20tal autos konden staan, maar een pak mensen gebruikten de straten en bermen rond het Orveytbos als start. Ook mogelijk, je pikt in waar je wilt en vindt de houten knooppuntpalen vlot!

Route: wij downloadden het plannetje op de site van Natuurpunt en wandelden knooppunt 22-23-49-24-25-26-27-19-20-21 in een lus.

Tip: laarzen of hoge wandelschoenen geen overbodige luxe in de winter gezien de modder // verrekijker ook leuk. Wij konden een fazant spotten, een reiger en een haas. Maar er zitten ook een pak watervogels vermoedelijk (als je stille mede-wandelaars meebrengt)

Minireisje Kempen

Geplaatst in Antwerpen, KinderwandelingGetagd , , , , , , , , 1 reactie

Corona blijft reisplansgewijs roet in het eten strooien dit jaar…. Oorspronkelijk gingen Stefanie en ik in de paasvakantie onze kids (4+2) entertainen in Zeeland. Gezellig groot huisje, saunake, zwembaden, strand… wij zagen dat gans zitten…. ging dus obviously niet door. Maar geen nood mits een kleine opleg te herboeken naar kerst in België in een ander Centerparcs domein. Wederom moesten onze mannen werken dus prachtplan! En toen kwam lockdown 2 en gingen de parken weer toe… hadden we een prive huisje gehad allemaal geen probleem maar domeinen blijven dicht! Begrijpelijk maar uiteraard beetje stom om nog maar eens een voucher te claimen en weeral een backup te moeten verzinnen die toch iets minder exotisch aanvoelt dan t originele plan.

Gelukkig werd de backup snel gevonden. Oma en opa gingen deze kerstvakantie enkele dagen naar zee en zochten een housesitter. Oke, dat is 1 kant van het verhaal. Het kan ook zijn dat ze naar zee trokken omdat iemand hun huis claimde om dichter bij de vriendin om de hoek en haar 4 kids te zijn! Wie zal het zeggen…

Maandag auto met een autoke vol spullen (ahja want het ouderlijk huis is den depot voor alle kleren/kinderspeelgoed/boeken/etc die uitgeleend worden naar broer/zussen en vriendinnen in de Kempen) richting Kempen. Even spannend of alles er wel in gepropt ging raken want zo ging ook de naaimachine (voor s avonds als de kids slapen) en een pak geleend materiaal weer mee.

Tegen de middag gans het huis naar smaak ingericht (lees onze spullen overal geetaleerd) en snel een lekker middagmaal op tafel getoverd. Prima plan van de huiseigenaars oma en opa om vers brood en lekkere soep achter te laten (en een diepvries vol… mmm ijsjes en oma’s spaghettisaus!)

Om 13u15 stopte de auto van Stefanie op de oprit. Woeps gemiste oproep! “Van Gaelen gaan wij echt door dit weer? Ik ga mij niet populair maken bij mijn bijna tieners in de auto hoor…”

Tegen dan had ik al zowat elke speelgoed kast gezien en weer of geen weer mijn kids waren toe aan wat uitwaaien dus hupsakee regenpakjes aan en de auto in… klaar voor onze stabbelwandeling.

Stabbelwandelingen zijn blijkbaar een initiatief van meerdere gemeentes. De onze startte aan de abdij van Tongerlo (jammer van dat eerste stuk drukke straat en asfaltweg tot aan het bos). Ondanks de gietende regen amuseerde Ava zich rot met de “grote meisjes”. Emma ontpopte zich tot een prima babysit voor Ava en Lia nestelde zich al snel in de buggy voor een dutje dat ze zelfs niet onderbrak voor de geur van snoepjes of koekjes.

In het bos van de Beeltjens vonden we ook onze eerste steen van de Tongerlorocks! Er werd stiekem wild geplast achter een boom en het ene na het andere fruitbordje van de wandeling konden we afturven van onze zoektocht! Kortom genoeg avonturen voor bijna 3u.

Het absolute hoogtepunt kwam ter hoogte van het Boswachtershuisje. De jeugdherberg ging all-in met kerstdecoratie! Zoek de kids! Hadden ze nu nog een take-away chocomelkje of soepke kunnen serveren, had t helemaal fantastisch geweest daar aan de speeltuin…

Gust zn hoogtepunt kwam er in de vorm van een gigaaaaa plas waar ie door mocht! Leve de Ducksday pakjes en Bergstein botjes 🤩

En zo zie je maar, weer of geen weer kids kunnen zich prima amuseren in het bos bij regenweer! En ik, ik genoot van de hoge bomen, het bijkletsen met Stefanie, de lekkere snoepjes en vooral… de smile tot achter mn kids hun oren van de aandacht van hun nieuwe babysit crew Emma en Auke 💕

Kletsnat stapten wij de auto in en toverden we oma en opa’s huis om tot droogrek, kookten we heerlijk, warmden we op in een warm bad en besloot Lia het maximum uit haar verblijf te halen door alle slaap te weigeren en elke slaapkamer uit te testen….

Het vervolg van ons verblijf waar Lia zich binnensloot, we Kasterlee onveilig maakten en genoten van onze eerste zwemervaring volgt in een apart postje!

Bergelen (Wevelgem)

Geplaatst in België, Kinderwandeling, Natuurdomeinen, West-VlaanderenGetagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , Een reactie plaatsen

wo 11 nov. 2020 – door papa Christoph

https://www.west-vlaanderen.be/domeinen/bergelen

  • Speelbos met open plekken met speelhutten en een doolhof met levende wilgentakken
  • Avontuurlijke speelterreinen voor kinderen en voor kleuters
  • Wandelen, vissen en vogels observeren

Vandaag op aanraden van richting Gullegem gereden, naar Bergelen. Het provinciaal domein bereikten we via de Hemelhofweg waar op het eind een recent aangelegde waterdoorlatende parking ligt. Dit is ook de beste locatie om de lokale Brasserie Bergelen te bezoeken. Met Covid-19 was deze weliswaar nu gesloten. Het domein omvat een visvijver/natuurvijver waar rond gewandeld kan worden, de bergelenwandeling (2,3km). Wij deden de iets langere en minder uitgeruste Mountainbikeroute/ aardeweg kwestie van de kinderen in het bad te kunnen steken :-).

Om een betere start te maken dan ons hou je de Brasserie Bergelen aan je rechterzijde en verdwijn je zo snel als de wind de natuur in. Dit om het mooie en aanlokkelijke speelterrein voor je kinderen af te schermen aan het begin van je wandeling.

Op het parcours passeerden we een brugje waarvan de structuur nader onderzoek vroeg en ook de omegabeugels werden beproefd op hun speelwaarde. In de voorbereidende fase van onze wandeling was het inpakken van laarsjes aangewezen geweest. We passeerden een paardenwei met bijhorende droomhoeve en kwamen uiteindelijk aan bij een depressie in het landschap, alwaar een kleine gids in spee aanstalten maakte om aan haar uitleg te beginnen.

Althans gidsen dat dachten we. Veel uitleg over de wadi en het ponton kregen we niet. Het ponton werd een speeleiland, het wandelpad een danszaal en de vijveroevers een behendigheidsparcour.

Tot we bij een meerstammige wilg kwamen. Het kabouterhuisje in papa’s hoofd, de boomhut in mama’s hoofd, een oneindige speeltuin in de kinderen hun gedachten…of hoe engeltjes, bengeltjes worden.

Het lumineuze idee om een fotoshoot te doen in de boom, een prachtige locatie, bleek achteraf niet zo’n goed idee gezien de kinderen weigerden, ik vertel goed, weigerden de boom te verlaten. Uithalen en doorstappen werd door de kinderen begrepen als het startsignaal van een huilconcert en een zitstaking op de weg. Als ouder leer je op zo’n moment dat je meer kans hebt om de steen naast je kind te doen bewegen dat je kind zelf.

Plan B. van Bauwens ==> op de schouders laden en afleiding zoeken. Die vonden we in de rust van het vogelspottershuisje en even later op de uitgebreide speeltuin waar de kinderen zich uitleefden tot het tijd was om naar huis te gaan. Het speelbos waar we de eerste wilgengangen van zagen konden we niet meer doen en zijn een uitnodiging om later nog eens terug te komen naar Bergelen en zijn 60 hectare natuur met speelelementen.