Corona blijft reisplansgewijs roet in het eten strooien dit jaar…. Oorspronkelijk gingen Stefanie en ik in de paasvakantie onze kids (4+2) entertainen in Zeeland. Gezellig groot huisje, saunake, zwembaden, strand… wij zagen dat gans zitten…. ging dus obviously niet door. Maar geen nood mits een kleine opleg te herboeken naar kerst in België in een ander Centerparcs domein. Wederom moesten onze mannen werken dus prachtplan! En toen kwam lockdown 2 en gingen de parken weer toe… hadden we een prive huisje gehad allemaal geen probleem maar domeinen blijven dicht! Begrijpelijk maar uiteraard beetje stom om nog maar eens een voucher te claimen en weeral een backup te moeten verzinnen die toch iets minder exotisch aanvoelt dan t originele plan.
Gelukkig werd de backup snel gevonden. Oma en opa gingen deze kerstvakantie enkele dagen naar zee en zochten een housesitter. Oke, dat is 1 kant van het verhaal. Het kan ook zijn dat ze naar zee trokken omdat iemand hun huis claimde om dichter bij de vriendin om de hoek en haar 4 kids te zijn! Wie zal het zeggen…
Maandag auto met een autoke vol spullen (ahja want het ouderlijk huis is den depot voor alle kleren/kinderspeelgoed/boeken/etc die uitgeleend worden naar broer/zussen en vriendinnen in de Kempen) richting Kempen. Even spannend of alles er wel in gepropt ging raken want zo ging ook de naaimachine (voor s avonds als de kids slapen) en een pak geleend materiaal weer mee.
Tegen de middag gans het huis naar smaak ingericht (lees onze spullen overal geetaleerd) en snel een lekker middagmaal op tafel getoverd. Prima plan van de huiseigenaars oma en opa om vers brood en lekkere soep achter te laten (en een diepvries vol… mmm ijsjes en oma’s spaghettisaus!)
Om 13u15 stopte de auto van Stefanie op de oprit. Woeps gemiste oproep! “Van Gaelen gaan wij echt door dit weer? Ik ga mij niet populair maken bij mijn bijna tieners in de auto hoor…”
Tegen dan had ik al zowat elke speelgoed kast gezien en weer of geen weer mijn kids waren toe aan wat uitwaaien dus hupsakee regenpakjes aan en de auto in… klaar voor onze stabbelwandeling.
Stabbelwandelingen zijn blijkbaar een initiatief van meerdere gemeentes. De onze startte aan de abdij van Tongerlo (jammer van dat eerste stuk drukke straat en asfaltweg tot aan het bos). Ondanks de gietende regen amuseerde Ava zich rot met de “grote meisjes”. Emma ontpopte zich tot een prima babysit voor Ava en Lia nestelde zich al snel in de buggy voor een dutje dat ze zelfs niet onderbrak voor de geur van snoepjes of koekjes.
In het bos van de Beeltjens vonden we ook onze eerste steen van de Tongerlorocks! Er werd stiekem wild geplast achter een boom en het ene na het andere fruitbordje van de wandeling konden we afturven van onze zoektocht! Kortom genoeg avonturen voor bijna 3u.
Het absolute hoogtepunt kwam ter hoogte van het Boswachtershuisje. De jeugdherberg ging all-in met kerstdecoratie! Zoek de kids! Hadden ze nu nog een take-away chocomelkje of soepke kunnen serveren, had t helemaal fantastisch geweest daar aan de speeltuin…
Gust zn hoogtepunt kwam er in de vorm van een gigaaaaa plas waar ie door mocht! Leve de Ducksday pakjes en Bergstein botjes 🤩
En zo zie je maar, weer of geen weer kids kunnen zich prima amuseren in het bos bij regenweer! En ik, ik genoot van de hoge bomen, het bijkletsen met Stefanie, de lekkere snoepjes en vooral… de smile tot achter mn kids hun oren van de aandacht van hun nieuwe babysit crew Emma en Auke 💕
Kletsnat stapten wij de auto in en toverden we oma en opa’s huis om tot droogrek, kookten we heerlijk, warmden we op in een warm bad en besloot Lia het maximum uit haar verblijf te halen door alle slaap te weigeren en elke slaapkamer uit te testen….
Het vervolg van ons verblijf waar Lia zich binnensloot, we Kasterlee onveilig maakten en genoten van onze eerste zwemervaring volgt in een apart postje!
Awaytodayblog 